معلولان خسته از ترحم

 سال‌هاست که با نگاه ترحم‌آمیز مردم و شعارهای بی‌عمل مسئولان کنار نیامده و برای فرار به دفتر شعرش پناه برده و برای ممدک محمدآقایی که زمانه ویلچرنشینش کرده می‌سراید.

خیلی بیشتر از سن و سالش می‌فهمد، طبع شاعرانه و زودرنجی دارد و از این‌همه نگاه‌های محبت‌آمیز بی فایده خسته شده است و درد روزگار بر شانه‌های نحیفش سنگینی می‌کند. آرزوهایش در شعرهایش خلاصه می‌شود و دوست دارد کتاب شعرهایش را منتشر کند و چشم‌انتظار طبیبی است تا به وضعیت رنجور و جسم بی‌تحرکش رسیدگی کند و می‌گوید: اگر به این آرزوهایم نرسم، دوست دارم به‌سوی خدا پرواز کنم.

 اولین بار نامش را از سوی مجری همایش بهزیستی در سالن پارک مادر تنکابن می‌شنوم که از محمد می‌خواهد برای شعرخوانی به روی صحنه بیاید و با چه وضعی توسط دو بانو به روی سن می‌آید و درد و رنج در کلام و شعرهایش هویدا است و از بی‌مهری مسئولان و وعده‌های بی‌عمل گلایه می‌کند.

پس از پایان مراسم و در محوطه پارک مادر درحالی‌که به‌زحمت توسط مادر و خاله‌اش سوار بر ماشین می‌شد، با وی هم‌صحبت شدیم و خودش را این‌گونه معرفی می‌کند: محمدرضا، ۱۹ ساله از روستای کنسکو بخش نشتای تنکابن که یک سال به‌صورت حرفه‌ای شعر می‌سرایم.

 بیشتر شعرهایش فارسی است اما شعرهای محلی نیز سروده، با غزل، رباعی، مثنوی و دیگرگونه‌ها رابطه خوی دارد و فضای شعرهایش مربوط به آدم‌ها وزندگی است و خود می‌گوید: بیشتر شعرهایم درباره زندگی روزمره و ترور شخصیتی است.

وقتی یک معلول به مکان عمومی می‌رود، همه چشم‌ها و نگاه‌ها به وی متمرکز می‌شود و این نگاه‌ها معلولان را اذیت می‌کند و سبب می‌شود آنان خانه‌نشین شوند و جایی نروند

محمد آرام بر روی ویلچر نشسته اما کلامش سراسر درد و فریاد است ادامه می‌دهد: وقتی یک معلول به مکان عمومی می‌رود، همه چشم‌ها و نگاه‌ها به وی متمرکز می‌شود و این نگاه‌ها معلولان را اذیت می‌کند و سبب می‌شود آنان خانه‌نشین شوند و جایی نروند.

آهی می‌کشد و می‌گوید: انتظار داریم در جامعه فرهنگ‌سازی شود و فضای جامعه برای حضور معلولان مهیا و آماده شود.

محمد از قالب شعرهایش می‌گوید و اینکه پسربچه‌ای بود که کسی به وی اهمیت نمی‌داد و همه دردهایش را در شعرهایش سروده است، از مسئولان می‌خواهد تاکمی به وی و دیگر معلولان از جنس وی رسیدگی کنند تا حداقل غصه‌ای دیگر نداشته باشند.

تاکنون ۱۵ اثر شعری دارد و می‌خواهد شعرهایش را در قالب کتابی منتشر می‌کند، اما درباره رسیدگی به جامعه هدف و معلولان معتقد است، مسئولان برای خودشان شعار می‌دهند که معلولیت محدودیت نیست درحالی‌که این محدودیت وجود دارد و بارها به بهزیستی رفتیم و پشیمان به خانه برگشتیم.

سه هدف در زندگی دارد، کتابش را چاپ کند، پزشکی حاذق به وضعیت بیماری‌اش رسیدگی کند و سوم آنکه اگر دو هدف قبلی محقق نشد، به‌سوی خدا پرکشد.

محمد را با آرزوهایش و همه مشکلاتش نظیر نداشتن بیمه، نداشتن امکانات مناسب زندگی، خانه محقر و دیگر نیازهایش تنها می‌گذاریم و همچنان شعرش که برای خودش با عنوان ممدک محمدآقا سروده است در خلوت با خود نجوا می‌کنیم و به سراغ معلول دیگری می‌رویم که معلولیت را معنایی تازه بخشیده است.

پای صحبت‌های سید محمد موسوی معلول جسمی حرکتی که امروز کارآفرین برتر، مدیرعامل یک شرکت و مشاور سازمان ملل در امور معلولان است، می‌نشینیم. با آمارهای ارائه‌شده درباره جامعه هدف و معلولان مشکل دارد و معتقد است برخلاف اظهارات و آمارهای مسئولان، طبق آمارهای جهانی، شمار معلولان در کشور بیش از یک تا دو درصد است و این آمار حداقل حدود ۱۰ درصد است.

می‌گوید: بهزیستی در بودجه معلول است و توان پاسخگویی به جامعه هدف را ندارد و آرزو دارد، نگاه به معلولان در جامعه تغییر یابد زیرا هریک از این افراد توانایی اداره یک شرکت یا اداره را به‌راحتی دارند.

باید افراد معلول تبدیل نیروهای کارآمد و پویا شوند و خود قادر به خرید مایحتاجشان از مراکز مختلف شوند

از جمع‌آوری اعانه به نفع معلولان دلخور و گلایه‌منداست و می‌گوید:  باید افراد معلول تبدیل نیروهای کارآمد و پویا شوند و خود قادر به خرید مایحتاجشان از مراکز مختلف شوند.

برای حدود هزار معلول اعم از نابینا و ناشنوا شغل ایجاد کرده و ۹۲ درصد از کارکنانش معلول بوده و به دلیل آنکه بتوانیم افراد بیشتری را به کار مشغول کند، از تکنولوژی اتوماسیون استقبال نکرده است.

این کارآفرین برتر کشور با تأکید بر فراهم کردن بستر امن و امنیت شغلی برای سرمایه‌گذاران در کشور می‌گوید: هنگامی‌که سرمایه‌گذار با عشق به میهنش اقدام به سرمایه‌گذاری می‌کند، مسئولان مرتبط هم باید بستر لازم را برای وی فراهم سازند.

آرزویش ساخت بندر گردشگری در مازندران و نوشهر است و ادامه می‌دهد: علیرغم حمایت‌های بی‌دریغ و چشمگیر استاندار مازندران از این پروژه در آغاز راه، ما در ادامه راه دچار بی‌مهری شدیم.

کارآفرین برتر کشور اظهار داشت: ما سعی کردیم با کنار گذاشتن اقتصاد شرق و غرب، از نظام سرمایه‌داری الهی بهره بگیریم و با همین شیوه، توانستیم به یک واحد تولیدی مدلینگ در جهان تبدیل شویم.

بنیان‌گذار کانون معلولان توانا همچنین تشکیل د دادگاه ویژه کارآفرینان را راه‌حل مناسبی برای مبارزه با برهم زنندگان امنیت و مفسدان اقتصادی دانست و بابیان اینکه بیش از یک میلیارد معلول در جهان زندگی می‌کنند، بر استانداردسازی معابر، ادارات و مکانهای عمومی جهت تردد معلولین و حفظ کرامت آن‌ها نیز تأکید کرد و گفت: زیرساخت‌های اجتماعی و آموزش از مواردی است که باید برای بهبود رفاه اجتماعی معلولین موردتوجه مدیران قرار گیرد.

۵۰ هزار معلول و ۱۸ هزار زن سرپرست خانوار تحت پوشش بهزیستی مازندران هستند و هریک آرزوهای  رنگ‌باخته‌ای دارند که تنها با حمایت مسئولان و پرهیز از نگاه‌های ترحم‌آمیز محقق می‌شود.

منبع : مهر