رقیه بابایی: به یاد همه دختران ایران می‌نویسم، به یاد آنهایی که دنیا را نه با چشم سر که با چشم دل می‌نگرند. دخترانی که در تب و تاب جاری روزگار گاهی از یاد می‌روند و سال‌ها بعد، وقتی که دیگر خیلی دیر شده به یاد می‌آیند. امابه یاد مادرانی هم می‌نویسم که دلهره‌های مادرانه اجازه نمی‌دهد دختران نازنینشان را به دست فراموشکار روزگار بسپارند، مادرانی که پنجه در پنجه روزهای سخت و طوفانی می‌افکندند تا مبادا دخترک معصومشان از تکاپو باز ایستد. از افضل فتح‌الهی و دخترش حدیثه رجب‌پور می‌نویسم، مادر و دختر قزوینی که در پیمودن مسیر تلاش و موفقیت سر از پا نمی‌شناسند و برای اهداف مشترکشان عمر می‌گذارند.
حدیثه رجب‌پور دختری است که نابینایی هیچ‌وقت نتوانست توانایی‌های او را کمتر از دیگران وحتی کمتر ازخواهر دو قلویش جلوه دهد و افضل فتح‌الهی مادری است که خودش چشم شد تا دخترش دنیا را زیباتر از آنچه هست ببیند. حدیثه و محدثه دو دختر دوقلوی خانواده رجب‌پور هستند. خانواده‌ای که قبل ازتولد دوقلوها نعمت داشتن لیلا، دختر بزرگتر خانواده را چشیده بود. دوقلوها حالا کلاس نهم هستند و خانواده پشتیبان همیشگی آنهاست.
اولین دختر نابینا و صخره‌نورد کشور بودم
حدیثه رجب‌پور که به تازگی رتبه اول مسابقات قهرمانی کشور در رشته صخره‌نوردی را به دست آورده می‌گوید: ماجرا از روزی آغاز شد که دایی‌ام می‌خواست برای تمرین به باشگاه برود و ما به پیشنهاد پسر دایی‌ام برای تماشای تمرین همراهش رفتیم و من همان روز با لمس دیوارهای باشگاه به رشته صخره‌نوری علاقه پیدا کردم.
او می‌گوید: وقتی فعالیتم را در رشته صخره‌نوری شروع کردم اولین دختر نابینای کشور بودم که در این رشته کار می‌کرد. تا چند سال قبل هیچ رقیب خانمی نداشتم و با آقایان بالای ۲۰ سال مسابقه می‌دادم.
حدیثه از کمبود امکانات استانی در این رشته ابراز ناراحتی می‌کند و می‌گوید: تجهیزات استان قزوین برای این رشته بسیار ضعیف است و گاهی در مسابقات گیره‌ها و دیوارهایی را می‌بینم که پیش از آن در تمرینات استانی هرگز آنها را تجربه نکرده بودم.
حدیثه که تاکنون دو بار مقام اول کشوری در سال‌های ۹۴ و ۹۵ و مقام سوم کشوری را از آن خود کرده است می‌افزاید: در باشگاه با افراد تندرست تمرین می‌کنم و چون تعداد آنها زیاد است مربی کمتر برایم وقت می‌گذارد اما این اتفاق چیزی از علاقه من به این رشته کم نمی‌کند.
او ادامه می‌دهد: مادرم حامی همیشگی من است و در همه کلاس‌ها مرا همراهی می‌کند و گاهی فکر می‌کنم اگر کس دیگری بود تا حالا جا زده بود اما مادر هر روز با اشتیاق و بدون اینکه خسته شود همراهیم می‌کند.
حدیثه ادامه می‌دهد: تاکنون در رشته های شطرنج، سنتور، کامپیوتر، موسیقی در رشته ارگ و سنتور، تئاتر، قرآن و گلبال آموزش دیده ام و هنوز هم میل به یادگیری در من وجود دارد. معدل امسالم ۱۸شد و بین همه درس‌ها عاشق درس ریاضی هستم و همیشه از آن نمره ۲۰ گرفته‌ام.
حدیثه می‌گوید:عاشق ورزش هستم و دوست دارم ورزش را تا جایی که بتوانم به بهترین نتایج دست پیدا کنم ادامه بدهم.
نبود کتاب‌های درسی بریل مهم‌ترین مشکل نابینایان است
افضل فتح‌الهی، مادر حدیثه می‌گوید: حدیثه در مدرسه عادی درس می‌خواند اما بزرگ‌ترین مشکل ما نبود کتاب‌های درسی اوست. مشکل نابینایان و کم‌بینایان این است که برخی از کتاب‌های آنها به صورت بریل پیدا نمی‌شوند و زحمت این کار به دوش خانواده‌ها می‌افتد که هزینه زیادی دارد.
وی خاطرنشان می‌کند: سال تحصیلی گذشته یکی از کتاب‌های حدیثه را خواهرش تایپ کرد و آن را برای تبدیل به بریل به بیرون دادیم که هزینه بالایی داشت. بیشتر اوقات خودم کتاب‌های حدیثه را می‌خوانم و ضبط می‌کنم تا حدیثه آنها را گوش دهد و یاد بگیرد.
فتح اللهی همچنین انطباق نداشتن سواد رابط‌ها در سر جلسات امتحانات را از دیگر مشکلات موجود می داند و می‌گوید: گاهی افرادی که به عنوان رابط سر امتحانات حدیثه یا سایر نابینایان حاضر می‌شوند شناخت، تجربه و سواد کافی برای راهنمایی او را ندارند و همین باعث می شود آنها گاهی نتوانند امتحان خوبی را تجربه کنند.
فتح‌الهی همراه همیشگی محدثه است همچنین ورزش را عامل سرزندگی معلولان می‌داند و می‌افزاید: رشته صخره‌نوردی بهترین راه برای تخلیه انرژی نابینایان است هرچند ورزش گرانی است اما با توجه به لزوم آن برای نابینایان باید مورد حمایت‌های جدی‌تری قرار بگیرند.
وی از ورود دختران نابینا به این رشته در استان‌های مختلف ابراز خوشحالی کرده و می‌گوید: حالا حدیثه چند رقیب خوب پیدا کرده و انگیزه بالاتری دارد.
مادر حدیثه با اشاره به شیطنت‌های او می‌گوید: حدیثه گاهی از دیوار بالا می‌رود و دریچه کولر را روی خودش تنظیم می‌کند و گاهی هم لوله گاز را برای بالا رفتن انتخاب می‌کند.
او ابراز می‌کند: حدیثه هوای خواهر دوقلویش را دارد. ضریب هوشی حدیثه بسیار بالاست و گاهی معلم‌ها این نکته را به محدثه تذکر می‌دهند اما حدیثه از خواهرش دفاع می‌کند و می‌گوید: ضریب هوشی انسان‌ها با هم تفاوت دارد و قابل مقایسه نیست.
استعداد دختران نابینا نادیده گرفته می‌شود
لیلا رجب‌پور، خواهر بزرگتر حدیثه می‌گوید: حدیثه پر از انرژی است. از دیوار راست بالا می‌رود. علاقه زیادی به صعود کردن دارد و ترس از ارتفاع در کارش نیست. او از تمام درخت‌های حیاط خانه مادربزرگ و از چهارچوب تمام درهای خانه خودمان بالا می‌رود و گاهی از همان بالا به پایین می پرد.
وی ادامه می‌دهد: تابستان سال گذشته حدیثه تمام روزهای هفته‌اش را در کلاس‌های آموزشی و ورزشی سپری کرده بود و تنها یک روز خالی داشت اما برای همان یک روز هم دغدغه داشت و تلاش می‌کرد با رفتن به یک کلاس آموزشی دیگر، جلوی اتلاف وقتش را بگیرد.
رجب پور می‌گوید: وقتی حدیثه را در کلاس‌های صخره‌نوردی ثبت‌نام کردیم استعداد زیادی از خودش نشان داد، مربی حدیثه از پیشرفت او بسیار راضی است. اما ناراحتی اینجاست که دختران دیگری هم هستند که علاقه زیادی به ورزش و این رشته دارند اما در اثر بی‌خبری یا مشکلات مالی نادیده گرفته می‌شوند.
به گفته لیلا رجب‌پور حدیثه در رشته صخره‌نوری رقیب دارای معلولیت ندارد و مجبور است با افراد تندرست رقابت کند در حالی‌که اگر دخترانی که معلولیتشان مشابه حدیثه است مورد حمایت خانواده و جامعه قرار بگیرند می‌توانند فرصت‌های رقابتی خوبی برای خود و استان‌هایشان ایجاد کنند.