محققان برای آزمایش این حسگر از شش داوطلب معلول که دست یا پای آن‌ها قطع شده بود کمک گرفتند و به منظور تقویت این سیگنال‌ها، با استفاده از عمل جراحی، مسیر نورون‌ها را تغییر داده و از اندام‌های آسیب دیده به عضلات سالم بیماران منتقل کردند. سپس سیگنال‌های دریافتی از این نورون‌ها را تجزیه و تحلیل کرده و با سیگنال‌های ارسال شده در بدن افراد سالم مقایسه کردند تا بتوانند دستورالعمل‌های حرکتی اندام‌ها را شناسایی کنند.
درنهایت برای استفاده از این دستورالعمل‌ها به منظور کنترل اندام‌های مصنوعی، حسگر جدید را روی عضلات اندام آسیب دیده قرار دادند و آن را به اندام مصنوعی متصل کردند.
در جریان این تحقیقات داوطلبان توانستند مجموعه وسیع‌تری از حرکات را با استفاده از اندام مصنوعی انجام دهند. این حرکات شامل بالا و پایین بردن بازو و حرکات جانبی مچ دست است.
از آنجا که حسگر درون بدن ایمپلنت نمی‌شود، استفاده از این شیوه برخلاف اندام‌های مصنوعی که توسط مغز کنترل می‌شوند، نیازی به عمل جراحی و ایمپلنت مغزی ندارد.
منبع : ایرنا