نگاه آسیا به جاکارتا، نگاه ایران به سومی/ با "انگیزه و حرکت" سدها را بشکنید!

سومین دوره بازی‌های پاراآسیایی از فردا به طور رسمی در جاکارتا افتتاح می‌شود و ورزشکاران حاضر در این دوره مسابقاتشان را در رشته‌های ورزشی مختلف شروع می‌کنند. حالا نگاه قاره کهن به پایتخت اندونزی است؛ جایی که ورزشکاران ایران می‌خواهند کاری تاریخی انجام دهند و پس از دو دوره چهارمی اینبار به جایگاهی بهتر برسند.

 آب و هوای گرم و شرجی اندونزی تاثیر زیادی بر روی جنب و جوش حاضرین در بازی‌های پاراآسیایی نگذاشته‌است. جاکارتا همانطور که برای بازی‌های آسیایی همه تلاشش را انجام داد برای پاراآسیایی نیز یکپارچه شده تا بتواند از این امتحان نیز سربلند بیرون بیاید و در بین کشورهای آسیایی سری بالا کند. همانطور که مسوول برگزار کننده این بازی‌ها در روز به مراسم پرچم اعلام کرد وظیفه اندونزی سخت و سنگین است. اینکه شورای المپیک آسیا به آنها اعتماد کرده و میزبانی چنین رویدادی را در اختیارشان قرار داده کافی است تا کل این کشور دست به دست هم بدهند و آماده شوند. حالا بعد از برگزاری بازی‌های آسیایی که تقریبا نمره قبولی را گرفت نوبت به پاراآسیایی رسیده که قطعا برگزاری آن دشوارتر است که البته از همان روز اول نیز این دشواری کمی کار دست اندونزی داد. از فردا (شنبه) با افتتاحیه رسمی بازی‌ها همه چیز آغاز می‌شود. همه نگاه‌ها به جاکارتا است جایی که ورزشکاران جانباز و معلول ایران به جایگاه سومی بازی‌ها نگاه ویژه دارند و می‌خواهند کاری کنند کارستان.

*کاروانی پر از ستاره

کاروان خودباوری و امید ایران همانطور که از نامش پیداست سرشار از امید است که قطعا نتیجه‌ای جز مدال ندارد. آنطور که مسوولان کمیته ملی پارالمپیک قبل از اعزام کاروان اعلام کردند تاکید بر روی مدال‌آوری بوده یعنی این پتانسیل وجود دارد که همه ورزشکاران ایرانی حاضر در بازی‌ها به مدال برسند و توانایی‌هایشان را ثابت کنند. قطعا شرایط مسابقات متفاوت است اما آنچه در این چند روز در چهره قهرمانان ایران دیده می‌شود چیزی جز هدف بزرگ مدال آوری و درخشش نیست. همه این ورزشکاران قهرمان هستند و می‌خواهند با کسب مدال در جاکارتا شایستگی خود را به نمایش بگذارند. همانطور که مرتضی مهرزاد مرد بلند قامت والیبال نشسته ایران هم تاکید کرده تنها حریف این قهرمانان خودشان هستند که می‌خواهند از دیروزشان بهتر باشند و مثل یک ستاره بدرخشند.

*حفظ چهارمی و رسیدن به سومی

کاروان ورزشی ایران در دو دوره گذشته بازی‌های پاراآسیایی چهارم شده‌است. چین، ژاپن و کره جنوبی سه کشور اول دوره‌های قبلی بوده‌اند و امسال قهرمانان ایران سومی آسیا را هدف قرار داده‌اند. البته طبق تاکید هادی رضایی سرپرست کاروان و محمود خسروی‌وفا رئیس کمیته ملی پارالمپیک ایران هدف حفظ جایگاه چهارمی بازی‌ها است و پس از آن نیم‌نگاهی به سومی دوخته شده‌است. ایران در سال ۲۰۱۴ تنها با یک مدال طلای کمتر نسبت به ژاپن چهارم شده و با اینکه در این دوره به دلیل تغییر رشته‌ها و حذف دو رشته فوتبال دو طلای ایران از دست رفته اما بازهم این امیدواری و پتانسیل وجود دارد که کاروان ایران بتواند سوم شود.

*ایران در دو دوره قبل

کاروان ورزشی ایران در هر دو دوره گذشته بازی‌های پاراآسیایی با فاصله از کشور بعدی خود به مقام چهارم رسیده‌است. همانطور که گفته شد کاروان ورزشی کشور در اینچئون با یک مدال کمتر نسبت به ژاپن به مقام چهارمی رسید و حالا در جاکارتا به دنبال حفظ جایگاهش است. در سال ۲۰۱۰ که اولین دوره بازی‌های پاراآسیایی در گوانژو چین برگزار شد کاروان ایران ۱۵۶ ورزشکار داشت و کارش را با کسب ۸۰ مدال رنگارنگ به پایان رساند. در آن سال سهم ایران از جدول توزیع مدال‌ها ۲۷ طلا، ۲۴ نقره و ۲۹ مدال برنز بود. در این دوره کاروان ایران در تعداد مدال طلا با کره‌ای‌ها که سوم شدند برابر بود اما تعداد مدال نقره کمتر باعث شد که حریف بالاتر از ایران قرار بگیرد. چهار سال بعد ورزشکاران ایرانی راهی اینچئون شدند. ۲۰۳ ورزشکار راهی کره‌جنوبی شدند و کار خود را با کسب ۱۲۰ مدال به پایان رساندند. سهم ایران در جدول توزیع مدال ۳۷ طلا، ۵۲ نقره و ۳۱ برنز بود.

*ایران در جاکارتا ۲۰۱۸

کاروان ۳۵۷ نفره ایران با شعار "با توکل وتلاش ما میتوانیم" در بازی‌های پاراآسیایی جارکارتا شرکت می‌کند. ورزشکاران ایران چهاردهم مهر با پرچم‌داری ساره جوانمردی ملی‌پوش تیرانداز ایران در مراسم افتتاحیه حاضر خواهند شد. ۲۰۸ ورزشکار ایران قرار است در ۱۳ رشته بسکتبال باویلچر، والیبال نشسته، بوچیا، وزنه برداری، دوومیدانی، تیراندازی، تیروکمان، تنیس روی میز، دوچرخه سواری، شنا، جودو، شطرنج و گلبال رقابت کنند که فاطمه جهانی، ملی پوش والیبال نشسته با ۱۵ سال سن، جوانترین واسدالله عظیمی ملی پوش دوومیدانی با  ۵۷ سال، مسن ترین اعضای کاروان ایران دراین رقابت‌ها هستند.

*میزبانی جاکارتا

بعد از به پایان رسیدن بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ اکثر ورزشکاران، مربیان و مدیران ورزشی به میزبانی اندونزی از بازی‌های آسیایی نمره قبولی دادند. البته میزبانی این کشور فاصله زیادی با میزبانی کشورهایی چون کره‌جنوبی و چین داشت اما جاکارتا توانست هرآنچه که لازم بود را مهیا کند تا ورزشکاران روزهای خوبی را در کشورشان پشت‌سر بگذارند. بعد از به پایان رسیدن این رویداد فرصت لازم بود تا جاکارتا برای دومین رویداد مهم یعنی پاراآسیایی آماده شود. این بازی‌ها فردا آغاز می‌شود و میزبان در این قسمت نیز هرچه داشته گذاشته‌است اما دشواری میزبانی از این رویداد با توجه به شرایط ورزشکاران کمی کار دست میزبان داده‌است. آب و هوای گرم و شرجی جاکارتا از همین امروز نگرانی زیادی ایجاد کرده‌است. اینکه ورزشکاران در طول روز چطور باید این گرما را تحمل کنند. اندونزی دور تا دور خود دریا دارد و همین مساله در کنار شرایط جوی نیم‌کره جنوبی باعث شده تا رطوبت هوا زیاد شود. با توجه به اینکه ورزشگاه و دهکده ورزشکاران نیز نزدیک به دریا است این رطوبت بیشتر شده تا جایی که تا غروب خورشید نمی‌توان ساعات زیادی را در محیط بیرون پشت‌سر گذاشت چرا که باعث گرمازدگی شدید می‌شود. اتفاقی که در مراسم پرچم برخی از حاضرین را به مشکل انداخت. در کنار این مساله نوع غذای اندونزی و در کل ذائقه غذایی این کشور برای ورزشکاران غرب آسیا به خصوص ایران غریبه است اما اصلی ترین موضوع محل استقرار ورزشکاران است. بسیاری از ورزشکاران تاکید کرده‌اند که محل استقرار برای ورزشکاران بازی‌های آسیایی مناسب است اما برای پاراآسیایی نه. نوع اتاق‌ها و امکانات آن برای جانبازان و معلولان مناسب نیست و این مساله کمی شرایط را برای ورزشکاران دشوار کرده‌است. آنطور که گفته شده ساختمان‌های دهکده بازی‌های آسیایی طرح دولت اندونزی برای اسکان خانواده‌های نیازمند این کشور است که بعد از برگزاری این مسابقات در اختیار آنها قرار می گیرد.

*"مومو" نماد انگیزه و حرکت

عقاب بوندول با نام "مومو" که برگرفته شده از اول دو کلمه انگیزه و حرکت (motivation and mobiliti)در زبان انگلیسی است نماد عروسکی بازی‌های است. بوندول یکی از حیوانات مهم اندونزی به شمار می‌آید و مسوولان این کشور برای اشاره به این موضوع و تلاش برای حفظ این گونه جانوری از آن برای بازی‌های پاراآسیایی استفاده کرده‌اند. اسم این عروسک نیز به شرایط حاکم بر بازی‌های پاراآسیایی و ورزشکاران شرکت کننده به آن بازمی‌گردد و نشان دهنده توانایی و قدرت آنها برای انجام کارهای بزرگ است.

*دشواری کار خبری

امکانات اطلاع‌رسانی و فعالیت خبری در جاکارتا و در جریان بازی های پاراآسیایی مناسب است. همه چیز در اختیار خبرنگاران، گزارشگران و عکاسان ورزشی قرار دارد اما یک موضوع کار را سخت کرده و آن محل مرکز رسانه‌ای بازی‌ها است. مسوولان رسانه ای پاراآسیایی اندونزی محل رسانه‌ای بازی ها را بیرون از ورزشگاه قرار داده‌اند که باعث می‌شود فاصله عکاسان و خبرنگاران با محل مسابقات خیلی زیاد شود و همین مساله کار رسانه‌ای را دشوار کرده‌است.

*مهربانی همه چیز را حل کرده

قبل از حضور در اندونزی اصلی‌ترین ویژگی که از مردم این کشور شنیده می‌شود مهربانی است اما تا زمانی که در میان آنها قرار نگیرید سطح مهربانی آنها را درک نمی‌کنید. مردم اندونزی با چهره‌های خندان و رفتاری مهربانانه میزبان ورزشکاران هستند. تمامی برگزار کننده‌ها و داوطلب‌ها با خنده‌ای بر روی لب از کمک کردن به مهمانانشان افتخار می‌کنند. از اینکه ویلچر یک ورزشکار را در مسیری طولانی حمل کنند و بخندند و افتخار کنند لذت می‌برند. نیازی نیست از آنها کمکی خواسته شود بلکه در چشم برهم زدنی به شما نزدیک می‌شوند و کمک می‌کنند. همین مهربانی بسیاری از مشکلات و سختی‌های موجود در جریان بازی‌ها را از بین برده‌است.

*پیش به سوی شکستن سدها

می‌توان ساعت‌ها از بازی‌های پاراآسیای و پارالمپیک نوشت. از ورزشکاری که ویلچر برقی خود را با میله‌ای در دهان کنترل می‌کند، از ورزشکاری که با سخت‌ترین معلولیت رکوردها را جابه جا می‌کند، از مرتضی مهرزادی که با قامت تنومند خود والیبال نشسته ایران و جهان را متعجب کرده، از زهرا نعمتی که ستاره المپیک است و فاصله زیادی با پارالمپیک و پاراآسیایی دارد، از ورزشکار معلول ژاپنی که جزو بهترین دونده‌ها است تا آن عکاس ورزشی که با تک انگشت تک دستش عکس‌هایی زیبا از این رویداد ثبت می‌کند و امیر سرمدی خبرنگار روشن دلی که در کاروان ایران حضور دارد و با امکانات و تکنولوژی روز دنیا طوری کار خبری می‌کند که انگشت همه ما در دهان است. می‌توان ساعت‌ها و حتی روزها از این افراد نوشت و صحبت کرد اما هدف چیز دیگری است. اینجا همه آدم‌ها و مسوولان و ورزشکاران و مربیان جمع شده‌اند نه برای رقابت با یکدیگر. بلکه جمع شده‌اند برای یک هدف و شکست دادن یک حریف مشترک. جانبازی و معلولیت قطعا محدودیت‌های زیادی در بین این افراد ایجاد کرده اما آنها اینجا جمع شده‌اند تا ثابت کنند این محدودیت‌ها پایان کار نیست و بازهم باید هر سدی که پیش‌رو قرار دارد را شکست و به جلو حرکت کرد و همیشه برنده بود. شاید به همین دلیل است که اصلی‌ترین موسیقی ساخته شده برای این دوره از بازی‌ها به نام "آهنگ پیروزی" که به تمام ورزشکاران اختصاص دارد. ای ورزشکاران جمع شده‌اند تا ثابت کنند با هر محدودیتی بازهم کار نشدنی وجود ندارد. از فردا که مشعل بازی‌ها به جاکارتا می‌رسد و بازی‌های پاراآسیایی ۲۰۱۸ افتتاح می‌شود منتظر شکسته شدن بسیاری از سدهای پیش‌روی این ورزشکاران باشید.

منبع : ایسنا