توجه به ورزش نابینایان و کم‌بینایان استان همدان با وجود افتخارآفرینی‌های فراوان ورزشکاران این حوزه همچنان مهجور مانده و روزگار ناخوشی دامنگیر ورزشکاران این بخش شده است.
محمدرضا بهرامی صفت*: تنها برای چند ثانیه چشمان خود را ببندید و جهان‌تان را در تاریکی مطلق تصور کنید و ظلم‌هایی که در این دنیا به روشن‌دلان جامعه روا می‌شود را در ذهن مرور کنید.
طبق تحقیقاتی که صورت گرفته میزان افسردگی و ناامیدی در بین جمعیت معلول بیشتر از سایر افراد جامعه بوده و بنا بر نتیجه گیری ها از این تحقیقات امید به عنوان یک نقطه قوت روان شناختی تلقی می‌شود که می‌تواند کمک زیادی به پرورش و ایجاد سلامت روانی کند؛ امید به فرد جرأت می‌دهد که با شرایط خویش مواجه شود و ظرفیت غلبه بر آنها را پیدا کند.
فعالیت‌های ورزشی به عنوان یک عامل‌اثرگذار در زندگی فرد نابینا مؤثر بوده و به بهبود احساس و نگاه به خود و دنیای پیرامون چنین فردی کمک می‌کنددر این میان نگاهمان را به سمت برنامه‌های ورزشی می بریم؛ شرکت منظم در فعالیت‌های ورزشی سبب تغییرات مثبت در خلق و خو، افزایش اعتماد به نفس، پیشرفت مثبت در تحمل مشکلات و افزایش امیدواری بوده و می‌تواند به عنوان یک عامل‌اثرگذار در زندگی فرد نابینا مؤثر باشد و به بهبود احساس و نگاه به خود و دنیای پیرامون چنین فردی کمک کند.
از جمله فواید ورزش برای نابینایان بالا بردن میزان تحرک که تأثیر مستقیم بر جهت‌یابی آنها دارد، بالا بردن میزان توجه، تمرکز و حافظه، بالا بردن میزان سلامتی بدنی و کسب مهارت‌های بیشتر در روابط اجتماعی است.
با وجود افتخارات متعددی که ورزشکاران نابینای کشور کسب کرده‌اند اما امکانات ورزشی برای این ورزشکاران بسیار اندک است کمااینکه در مسابقات پا را آسیایی جاکارتا ۲۰۱۸ شاهد حضور ۵۹ ورزشکار نابینا و کم‌بینا از کشورمان در این مسابقات بودیم که ۱۵ مدال برای کشورمان به ارمغان آوردند.
ورزشکاران نابینا جمله معروفی دارند که می‌گویند «ما شما را نمی‌بینیم اما شما ما را ببینید» اما متأسفانه مدیران ورزشی به ورزش نابینایان آن هم شاید به دلیل عدم امکان تبلیغات و مانوری که می‌توانند در آن بدهند بی توجه اند و حتی نسبت به تأمین امکانات ورزشی این قشر بی‌تفاوت هستند طوری که چنین تصور می‌شود ورزش نابینایان و کم‌بینایان بسیار مظلوم واقع شده است.
در دیار الوند نشینان هم با وجود افتخارآفرینانی همچون حمید اسلامی و وحید علی نجیمی و دیگر ورزشکارانی که در رشته‌های مختلف ورزش مدال‌های زیادی را برای ورزش این دیار به ارمغان آورده‌اند اما توجه مدیران ورزشی استان به این رشته ورزشی بسیار ضعیف است.
البته این رفتار قابل پیش بینی هم هست چراکه به اعتقاد برخی مدیران تا زمانی که فضای تبلیغاتی در رشته‌های دیگر ورزشی وجود دارد چرا باید وقت خود را صرف ورزش نابینایان و کم‌بینایانی کرد که صدای‌شان به هیچ کجا نمی‌رسد.
یک روز شنیده می‌شود ورزشکاران نابینای دوومیدانی این دیار در خیابان و پارک‌ها تمرین می‌کنند و یک روز حتی هزینه رفت و آمد به فضاهای ورزشی را ندارند و روز دیگر این هیئت ورزشی با بدهی‌های بسیار زیاد دست به گریبان است.
از مظلوم‌ترین هیئت‌های ورزشی استان همدان هستیم
رئیس هیئت نابینایان و کم‌بینایان استان همدان با بیان اینکه یکی از مظلوم‌ترین هیئت‌های ورزشی استان همدان هستیم، بیان کرد: متأسفانه توجه به این رشته در همدان کم است و در سال ۹۸ تنها ۹ میلیون تومان در ابتدای سال به ما کمک شد و دیگر خبری از حمایت نبود و وقتی در طول سال هم پیگیر منابع مالی شدیم به ما می‌گفتند شما مانند ارگان توانمندی هستید که ما باید بیاییم و از شما وام بگیریم و شنیدن این جمله برای ما بسیار سخت بود.
سمیه سهیلی افزود: بعضی هیئت‌های ورزشی نور چشمی هستند اما هیئت‌هایی مانند ما بسیار مظلوم هستند و به یک دید بار اضافی بر دستگاه ورزش به آنها نگاه می‌شود.
رئیس هیئت نابینایان و کم‌بینایان استان همدان با اشاره به بدهی‌های این هیئت ورزشی گفت: در اسفند ۹۸ با اعلام ستاد ملی کرونا سالن‌های ورزشی تعطیل شد و مجبور شدم برای عیدی و حقوق دو نگهبان سال ورزشی هیئت نزدیک به ۷ میلیون تومان قرض کنم چراکه بالاخره ۱۱ ماه زحمت کشیده بودند و نمی‌شد این مسئله نادیده گرفته شود.
سهیلی بابیان اینکه بیش از ۱۱ میلیون تومان به آژانس‌ها بدهی داریم، گفت: با توجه به سایر بدهی‌ها از جمله حقوق مربیان، خرید لباس و اجاره سالن مجموع بدهی‌های هیئت نزدیک به ۷۰ میلیون تومان است.
وی با بیان اینکه بخشش اجاره سالن کمک چندانی به ما نمی‌کند، بیان کرد: تمامی درآمدهای ما صفر شده اما همچنان هزینه‌ها و بدهی‌ها وجود دارد و حتی تیم‌های که در اسفند سالن ورزشی ما را اجاره کرده بودند در حال حاضر خواهان بازگشت مبالغ خود هستند.
شرایط ورزشکاران ما بسیار خاص بوده و حداقل ماهیانه ۴ میلیون تومان هزینه ایاب و ذهاب پرداخت می‌کنیمرئیس هیئت نابینایان و کم‌بینایان استان همدان عنوان کرد: حتی یک ریال کمک مالی در پایان سال ۹۸ برای هیئت نابینایان و کم‌بینایان استان همدان واریز نشده در حالی که شرایط ورزشکاران ما بسیار خاص بوده و حداقل ماهیانه ۴ میلیون تومان هزینه ایاب و ذهاب پرداخت می‌کنیم.
وی با بیان اینکه باید تفاوت زیادی برای ورزشکاران خاص وجود داشته باشد، گفت: هیئت نابینایان و کم‌بینایان استان همدان تفاوتی بسیاری با سایر رشته‌ها دارد چراکه تک رشته‌ای هستند اما ما چندین رشته ورزشی از جمله دو و میدانی، شطرنج، شنا، پاورلیفتینگ، پرس سینه و گل بال را پوشش می‌دهیم.
رئیس هیئت نابینایان و کم‌بینایان با بیان اینکه درآمد آن چنانی هم نداریم، گفت: یک سالن ورزشی در اختیار هیئت است که با توجه به هزینه آب، برق و گاز و هزینه‌های نگهداری درآمد آن چنانی برای گذران امور هیئت باقی نمی‌ماند.
وی خاطرنشان کرد: همچنین در سال ۹۸ به حدی سانس‌های ما از طریق اداره کل به رایگان در اختیار افراد مختلف قرار گرفت که آن حداقل درآمدها هم کاهش پیدا کرد.
سهیلی با بیان اینکه ورزشکاران نابینا و کم‌بینا بسیار مظلوم هستند، گفت: متأسفانه مدیران ورزشی ما اصلاً توجهی به ورزش این قشر ندارند و مدیرکل ورزش و جوانان استان هیئت ورزشی ما را فراموش کرده و هیچ گونه حمایتی از ما انجام نمی‌دهد.
رئیس هیئت نابینایان و کم‌بینایان استان همدان عنوان کرد: به دلیل اینکه شرایط خاص ورزشکاران ما باعث شده تا رسانه‌ها، مطبوعات و صدا و سیما کمتر به آن توجه کنند مسئولان دستگاه ورزش نیز توجه‌ای به این هیئت ورزشی ندارند.
در ایام شیوع کرونا به درخواست یکی از خانواده‌هایی که فرزند نابینا دارند به منزل آنها رفت تا از نزدیک شاهد شرایط این فرد باشد.
نمی‌بینیم دیده هم نمی‌شویم
علیرضا مسلمی یکی از جوانان نابینای همدان با گلایه از بی‌توجهی جامعه به قشر نابینایان اظهار کرد: به دلیل تمامی این بی‌توجهی‌ها احساس می‌کنم افسرده شده‌ام و متأسفانه شرایط و امکانات برای حضور ما در جامعه فراهم نیست و شاید به ما به عنوان شهروندان درجه دوم و سوم نگاه می‌شود.
وی افزود: یکی از بهترین و مفرح‌ترین راه‌های حضور یک نابینا و معلول در جامعه ورزش بوده که در استان همدان اصلاً توجهی به آن نمی‌شود.
این جوان نابینای همدان با بیان اینکه مدیران ورزش ما بیشتر به دنبال کارهای پوپولیسم یا همان عوام گرایانه هستند، گفت: رشته‌های مانند فوتبال، کشتی، والیبال و سایر رشته‌ها که بار رسانه‌ای و تبلیغاتی دارند بیشتر مورد توجه بوده و مسئولان ورزش به دلیل جذب رضایت و پشتیبانی مردم به دنبال حمایت از آنها می‌روند.
تنها مانده‌ایم
مسلمی خاطرنشان کرد: چون ورزش‌های ما نابینایان عموم مردم جامعه را جلب نمی‌کند دغدغه این مدیران نیستیم و تنها مانده‌ایم.
وی با بیان اینکه هزینه‌های ورزش کردن ما نیز بسیار بیشتر است، بیان کرد: شرایط خاص معلولین ایجاب می‌کند که یک وسیله نقلیه در اختیار آنها باشد چراکه گاهی این هزینه‌ها در ماه به میلیون تومان می‌رسد و از طرف دیگر امکانات ورزشی که ویژه معلولان باشد نزدیک به صفر است.
این جوان نابینای همدانی عنوان کرد: هر چقدر هم ما فریاد بزنیم صدای ما به جایی نمی‌رسید تنها امیدوارم روزی برسد که مسئولان دستگاه ورزش استان نابینایان و کم‌بینایان را هم ببینند.
در پایان گفتنی است؛ امروزه ورزش کردن نیاز آحاد مختلف جامعه با هر شرایط جسمی و اقتصادی است و حتی باید با قاطعیت گفت نابینایان و کم‌بینایان و تمام کسانی که معلولیت خاصی دارند بیشتر از یک فردی عادی نیازمند ورزش و حضور در جامعه هستند.
اینکه نگاه دستگاه ورزش استان همدان باوجود مدال‌آوران و افتخارآفرینان به ورزش نابینایان و کم‌بینایان ضعیف است جای تأسف دارد و باید مطالبه‌گری از طریق رسانه‌ها در این زمینه به دلیل مظلومیت بیش از حد این قشر افزایش پیدا کند.
امیدواریم این گزارش تلنگری به مدیران دستگاه ورزش استان همدان باشد تا مانند حمایت از چند هیئت و رشته خاص ورزشی که به نوعی نورچشمی دستگاه ورزش هستند، هیئت‌های ورزشی مانند نابینایان و کم‌بینایان دیده شود.
منبع: مهر