وزنه‌بردار معلولی که بعد از ۴ دوره پارالمپیکی شد
27 تیر 1401
نایب قهرمان پارالمپیک توکیو گفت: همیشه دوست داشتم در کنار مرحوم سیامند رحمان در بازی‌های پارالمپیک حضور پیدا کنم اما قوانین اجازه نمی‌داد، شرکت در پارالمپیک توکیو به عنوان جایگزین او بدترین تجربه زندگی‌ام بود که هنوز تحت فشار روحی و روانی آن زمان هستم.
منصور پورمیرزایی، درباره بازگشت دوباره‌اش به پاراوزنه‌برداری، اظهار کرد: بعد از بازی‌های پارالمپیک توکیو به حدی تحت فشار روحی و روانی بودم که از وزنه‌برداری خداحافظی کردم و دوست داشتم کنار خانواده باشم، در حال حاضر نیز در رفسنجان باشگاه بدنسازی دارم و فعلا تصمیمی برای بازگشت به وزنه‌برداری را ندارم.
وی گفت: در ۲۰ سال کار حرفه‌ای همیشه دوست داشتم در فوق سنگین کنار مرحوم سیامند رحمان در بازی‌های پارالمپیک حضور داشته باشم، اما چون قوانین IPC(کمیته بین المللی پارالمپیک) اجازه نمی‌داد، از سال ۲۰۰۴ آتن تا ۲۰۱۶ ریو با وجود کسب سهمیه بازی‌های پارالمپیک، اما شرایط اعزام به پارالمپیک را نداشتم و از بین من و سیامند رحمان تنها یک نفر باید در پارالمپیک حضور پیدا می‌کرد.
نایب قهرمان پارالمپیک توکیو افزود: در پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو برای این که بتوانم در دسته ۱۰۷ کیلوگرم عازم پارالمپیک شوم، ۵۰ کیلوگرم وزن کم کردم تا برای اولین‌بار در پارالمپیک شرکت کنم که متاسفانه باز هم شرایط اعزام فراهم نشد، در مسابقات کاپ جهانی پاراوزنه برداری در سال ۲۰۲۰ که آخرین گام برای کسب سهمیه ورودی به پارالمپیک توکیو بود چون سهمیه به من تعلق نمی‌گرفت، قصد خداحافظی از وزنه‌برداری را داشتم که متاسفانه به دلیل فوت ناگهانی مرحوم سیامند رحمان با تصمیم کمیته ملی پارالمپیک قرار شد جایگزین او در این بازی‌ها باشم که تحت فشارهای روحی و روانی زیادی قرار داشتم و بدترین تجربه زندگی‌ام بود.
پورمیرزایی خاطرنشان کرد: با وجود این که از پارالمپیک ۲۰۰۴ تا ۲۰۲۰ برای حضور در پارالمپیک نزدیک به ۲۰ سال تلاش می‌کردم و همیشه دوست داشتم برای یک بار هم شده در پارالمپیک حضور پیدا کنم، اصلا تصور نمی‌کردم با مرگ سیامند رحمان به بازی‌های پارالمپیک اعزام شوم و هنوز هم تحت فشار روحی و روانی آن زمان قرار دارم.
وی در پایان گفت: همیشه دنبال سکوی پارالمپیک بودم و برای رسیدن به این هدف ۲۰ سال زندگی خود را صرف ورزش حرفه‌ای کردم، اما شرایط آن طور که انتظار داشتم برای من رقم نخورد، سخت‌ترین و سنگین‌ترین مسابقه را در پارالمپیک توکیو تجربه کردم و دوست داشتم با طلای پارالمپیک از وزنه‌برداری خداحافظی کنم و جایگزین خوبی برای مرحوم سیامند رحمان در فوق سنگین باشم که به دلیل فشارهای روحی و روانی شرایط به خوبی پیش نرفت. بنابراین فعلا قصد بازگشت به وزنه‌برداری را ندارم و اگر زمانی بخواهم برگردم به عنوان مربی فعالیت خود را آغاز خواهم کرد.
منبع : ایسنا