ملی‌پوش تیراندازی با کمان: فریاد هم بزنم، فایده‌ای ندارد

ملی‌پوش خوزستانی تیراندازی با کمان جانبازان و معلولان ایران گفت: از پارالمپیک ریو تاکنون هیچ توجهی به من نشده است و هر چه فریاد هم بزنم که شرایط من خوب نیست، فایده‌ای ندارد.

غلامرضا رحیمی  در خصوص وضعیت خود در اردوی تیم‌ملی، اظهارکرد: برای رقابت‌های پارآسیایی جاکارتا آماده می‌شویم و تمام هدف من این است که در این رقابت‌ها بهترین مدال را کسب کنم. این مسابقات مانند مسابقات جهانی است و شاید سخت‌تر هم باشد، چرا که بهترین‌ها در آن شرکت می‌کنند.

وی در ادامه در پاسخ به این سوال که آیا باتوجه به مدال‌آوری شما در پارالمپیک ریو شرایط تمرینی‌تان در شهرستان دزفول بهتر شده است؟ گفت: خیر من اصلا فضای تمرینی مناسبی ندارم. زمانی که از پارالمپیک برزیل برگشتم، هیچ چیزی برای من فراهم نشد و شرایطم سخت‌تر هم شد. من در دزفول همچنان در همان زمینی تمرین می‌کنم که ناهموار است و بارها از شرایط نامناسب تمرینی‌ام گفته‌ام ولی چیزی تغییر نکرده است و  این زمین هنوز همان شرایط گذشته را دارد.

دارنده نشان طلای تیراندازی با کمان پارالمپیک ریو، افزود: وقتی من مدالی کسب می‌کنم، در واقع تلاش همه بوده است و اکنون انتظار دارم که مسوولان برای بهتر شدن شرایط من اقدامی داشته باشند. من یک ملی‌پوشم و نیاز است که برای ادامه کار بدون دغدغه و در فضای مناسب کار کنم تا تنها فکر من کسب مدال و افتخارآفرینی برای استان و کشور باشد. من اکنون شانس کسب مدال در مسابقات پاراآسیایی جاکارتا نیز هستم.

وی با بیان این‌که پس از رقابت‌های پارالمپیک با توجه به عدم رسیدگی‌ از نظر عملکردی ضعیف شدم، گفت: من در مسابقات اخیر عملکرد بدی داشتم، چرا که تمرینات خوبی نداشتم؛ من در فصل تابستان با توجه به هوای گرم و این‌که زمین تمرینی‌ام حتی یک سایبان نداشت، نتوانستم تمرین کنم، در حالی‌که باید چندین ساعت در طول روز تمرین می‌کردم.

رحیمی افزود:‌ به هر حال از پارالمپیک تاکنون هیچ توجهی به من نشده است و هر چه فریاد هم بزنم که شرایط من مناسب نیست، فایده‌ای ندارد. واقعا شرایط من سخت است و حتی در مقطعی تصمیم گرفتم که این رشته را کنار بگذارم ولی پشیمان شدم و اکنون به خاطر خودم می‌جنگم و تلاش می‌کنم. تاکنون حمایتی از مسوولان ندیده‌ام و البته از شخص خاصی هم گله ندارم.

ملی‌پوش تیراندازی با کمان جانبازان و معلولان با بیان این‌که حداقل توجه نیز من صورت نگرفته است، خاطرنشان‌کرد: من حتی به مسوولان گفتم که حاضرم با هزینه شخصی خودم این زمین ناهموار را درست کنم تا شرایطم برای تمرین بهتر شود ولی متاسفانه قبول نکردند.

وی عنوان کرد: چند وقت پیش لیگ تیراندازی با کمان کشور را داشتیم و من به خاطر استانم حاضر نشدم با توجه به پیشنهادهای بهتری که از دیگر استان‌ها داشتم، برای آن‌ها به میدان بروم. به هر حال خودم هم نمی‌دانم که چرا هیچ توجهی به من نمی‌شود و از من حمایت نمی‌کنند. هر چه می‌گویم نیز فایده ندارد.

رحیمی با بیان این‌که باتوجه به مصوبه‌ای که برای اشتغال ورزشکاران قهرمان است، این موضوع را از طریق استانداری نیز پیگیر شدم، عنوان کرد: وقتی برای پیگیری این موضوع به استانداری رفتم، کارکنان آن‌جا برخورد مناسبی با من نداشتند و نمی‌دانم چرا با من این‌گونه رفتار کردند. درد دل زیاد است و دلم از بی‌توجهی‌ها پر است.

وی گفت: من ناامید نیستم و به خاطر خودم هم که شده، تلاش می‌کنم. از کسی هم گله ندارم و فقط می‌گویم به ما رسیدگی کنند تا بتوانیم برای استان و کشور افتخارآفرینی کنیم.

این ملی‌پوش در پایان عنوان کرد: من فکر می‌کنم بعد از پارالمپیک و مدال طلایی که گرفتم، شرایطم بسیار تغییر کند و توجه بیشتری به شود ولی این‌گونه نشد و تازه شرایط به صورتی شد که خواستم این رشته را کنار هم بگذارم.

منبع : ایسنا