حضور گسترده افراد معلول در جشنواره حضرت علی اکبر(ع)

کسانی که در  حوزه افراد دارای معلولیت کار می کنند، محمد کمالی را به خوبی می شناسند. استادی که همواره در گفتار و عمل پیگیر حقوق افراد معلول بوده است. عضویت او در هیأت داوران جشنواره حضرت علی اکبر(ع) بهانه ای شد تا با این استاد در خصوص نحوه داوری ها گفت وگویی داشته باشیم.

بسم الله الرحمن الرحیم. خدمت همکاران محترم و زحمتکش در موسسه رعد سلام و عرض ادب دارم. همینطور خدمت کلیه دوستانم که دارای نوعی از ناتوانی یا معلولیت هستند.

ببینید موضوع ناتوانی در کل موضوعی پیچیده و غامض است. از همین رو طبقه بندی و دسته بندی آن همیشه به عنوان یک مسئله مهم مورد توجه متخصصین بوده است. ملاحظه می کنید که در جوامع مختلف و حتی درون یک جامعه برای دسته بندی آن از فرمول های مختلفی بهره می جویند. شاید یک نمونه بارز آن تفاوتی است که در طبقه بندی سازمان بهزیستی و بنیاد جانبازان مشاهده می شود. بنابراین اصل مسئله کار مشکلی است و نمی توان یک نظام کامل در این زمینه نام برد. هر چند نظام طیقه بندیICF   در حال حاضر کاملتر از همه است ولی خود انتقاداتی را هم برانگیخته است. می خواهم نتیجه بگیرم که در مورد ارزیابی توانمندی ها واقعا با این مشکل روبرو هستیم که کدام نظام می تواند بهترین دستآورد را برای انتخاب هایی این چنین در بر داشته باشد. کار مشکلی است ولی به هر حال باید آغاز نمود و پیش رفت، تا بعد از گذشت زمان و در جریان تجربه به یک نظام منطقی داوری برسیم. آنچه در چشنواره امسال به عنوان ملاک مطرح است، بر گرفته از ملاک های سال قبل به علاوه تغییراتی است که از تجربه و  در جریان برگزاری جشنواره قبلی به دست آمده است. نظرات متخصصان هم اخذ شده و به نظر خود من پیشرفت هایی نسبت به قبل قابل مشاهده است. هر چند عرض میکنم تصمیم گیری در مورد توانایی ها با توجه به نوع ناتوانی افراد بسیار مشکل و سخت است.

اصولا چنین جشنواره هایی برای معرفی افراد نمونه و منتخب به جامعه برگزار می شود. متاسفانه تا مدتها این گونه جشنواره ها تنها اختصاص به افراد عادی داشته است. اختصاص بخشی از جشنواره از سال گذشته به افرادی که دارای ناتوانی هستند می تواند دو ویژگی ممتاز داشته باشد. اول همان طور که شما مد نظرتان است وآن بالارفتن شناخت و آگاهی شهروندان نسبت به توانمندی های افراد دارای ناتوانی است و دوم امکان حضور این افراد در جامعه. مسلما می دانید که مهمترین مشکل فعلی ما برای حضور افراد دارای ناتوانی درجامعه عدم وجود فرصت های مساوی برای شهروندان دارای معلولیت نسبت به افراد غیر ناتوان است. این امر دقیقا باعث شده تا این افراد یا به حساب نیایند و یا کمتر مد نظر باشند. حضور دوستان ما درچنین محفل هایی مسلما" برلزوم اختصاص فضا و امکانات برای حضور آنان تاکید می نماید.  این حضور در نهایت بر نگرش شهروندان تاثیر گذاشته و هر صنفی می تواند به این بیاندیشد من چه کمکی برای حضور بیشتر این عزیزان در جامعه می توانم داشته باشم.

تصور من این است که علیرغم فرصت اندک برای تبلیغات باید شاهد حضور گسترده تری از عزیزان دارای معلولیت در این دوره باشیم. امیدورام اینطور باشد. ضمن اینکه امیدوارم بررسی های لازم در حین عمل بر روی ملاک های تشخیصی هم صورت پذیرد تا برای سال های آتی ملاک های مناسب تری تدوین شوند.