شهر معلولیت دارد نه من!

با توجه به اینکه افراد نابینا به جای چشم‌هایشان از "عصای سفید" در حین راه‌ رفتن استفاده می‌کنند، باید برای این این افراد تمهیداتی در سطح شهر تعریف شود که دسترسی آن‌ها در محیط بیرون از خانه، چهار راه‌ها، وسائل نقلیه، بوستان و مکان‌های عمومی در سطح خیابان‌ها و ساختمان‌ها مناسب باشد و افراد معلول بتوانند به راحتی در سطح شهر تردد کنند.

در ایران تقریبا 130 هزار نابینا و بیش از 400 هزار کم بینا زندگی می‌کنند. در حال حاضر حدود یک درصد از جمعیت کل کشور را افرادی که معلولیت بینایی دارند تشکیل می‌دهند.

مجتبی شاکری : در بحث تردد باید به مناسب ‌نبودن فضاهای عمومی شهر، وسایل نقلیه عمومی و معابر شهری، نصب نشدن چراغ راهنمایی ویژه عابران نابینا، کمبود مسیرهای برجسته در پیاده‌روها، اختلاف سطح چشمگیر بسیاری از پیاده‌روها و انجام عملیات حفاری در این قسمت‌ها اشاره کرد.

شاکری با اشاره به مناسب سازی سطح شهر را تا حد بسیار زیادی مربوط به نظام مهندسی دانست و گفت: بعضی از این عبور و مرورهای نابینایان مربوط به نظام مهندسی می‌شود و باید مهندسان ساختمان‌های دولتی ضوابط و دسترسی در سطح شهر را برای کهنسالان، معلولان، جانبازان ویلچری و نابینایان در نظر بگیرند.

این عضو شورای شهر مبنی بر اینکه در شورای چهارم برای نابینایان جلسه‌ای با روشندلان داشته‌ایم، گفت: در اولین جلسه شورای چهارم که با حضور تعدادی افراد نابینا برگزار شد و در این جلسه طرحی از درب منزل تا مکان‌های عمومی برای نابینایان اجرا شود و برای عملیاتی کردن این طرح 12 میلیارد بودجه نیاز است.

شاکری تصریح کرد: در بوستان‌ها برای نابینایان، معلولان، کهنسالان و جانبازان ویلچری رمپ‌هایی که برای افراد خطری نداشته باشد طراحی شده است که برای راه‌رفتن این افراد با ولیچر و بدون ویلچر بتوانند مسیر مشخص را بدون خطر احتمالی طی کنند و باید این نکته را هم در نظر داشته باشیم که پیمانکاران قبل از ساخت رمپ در بوستان‌ها و محل‌های تردد باید افراد معلول را در نظر داشته باشند و رمپ‌ها و نرده‌هایی را با ارتفاع مناسب طراحی کنند که هنگام رد شدن از این مسیر خطری افراد معلول را تهدید نکند.

این عضو شورای شهر با اشاره به پیشنهادهایی که در صحن داده شده ولی اجرای آن طرح‌ها هزینه‌های گزافی را همراه دارد، خاطر نشان کرد: طرح پیشنهادی اعضای شورای شهر در صحن شورا، حسگرهایی است که بر روی درب قطارهای مترو نصب ‌شود و این حسگرها هنگامی که درب‌ قطار بسته شود هشداری داده شود و باید این طرح در کل ایستگاه‌های مترو نصب شود و باید تمام قطارهای مترو مجهز به این سیستم باشند و اجرای این طرح هزینه بسیار زیادی دارد.

او درباره نصب این حسگرها بر روی تمامی ایستگاه‌های مترو و واگن‌های قطار و هزینه‌های بالای این طرح گفت: به دلیل جلوگیری از سقوط نابینایان در ایستگاه‌های مترو باید از عنصر انسانی استفاده شود و باید به شیوه‌ای این طرح را اجرا کنیم که هم هزینه‌ها را کاهش دهیم و هم عامل سقوط نابینایان را به حداقل برسانیم و این طرحی که در نظر داریم را باید تعدادی نیرو را در همه ایستگاه‌ها برای ورود و خروج افراد نابینا قرار داده شود که بتوانند به این افراد کمک کنند ولی این طرح هنوز به مرحله عملیاتی نرسیده است.

شاکری اظهار کرد: سازمان بهزیستی در رابطه با موضوع معلولان خودش را کنار کشیده و حقوق این افراد روز به روز ضایع می‌شود.

او درباره تمهیداتی که در برای افراد نابینا در نظر گرفته شده گفت: ویلچرها و حسگرهایی برای نابینایان در بعضی سالن‌های ورزشی در نظر گرفته شده که افراد معلول براحتی می‌توانند در این سالن‌ها حضور پیدا کنند و با کمترین خطر احتمالی می‌توانند در مجتمع‌های ورزشی حضور داشته باشند.

عضو شورا شهر از گزارش‌هایی که شورای شهر اختیار دارد گفت: سمن‌هایی برای حمایت از نابینایان و معلولان وجانبازان ویلچری انجام شده و حتی ویلچرهایی هم برای ورزش کردن افراد در این مکان‌های ورزشی وجود دارد. مهمترین وظایف مدیران شهری این است که شهری مناسب همه افراد جامعه اعم از کودکان، سالمندان، نابینایان و معلولان فراهم کنند که علی‌رغم تلاش‌های صورت گرفته در این زمینه، هنوز نتواسته‌ایم به جایگاه مطلوبی دست پیدا کنیم.

وقتی فردی با عصای سفید در خیابان‌های شهر راه می‌رود دوست دارد مانند فردی سالم، قدرت حرکت در شهر را داشته باشد و به زندگی روزمره خود به راحتی ادامه دهد. دلش می‌خواهد در هیچ کجای شهر احساس ضعف وناتوانی نداشته باشد، اگر طراحی، ساخت ساختمان‌ها، اماکن عمومی و معابر به نحوی باشد که امکان دسترسی و بهره مندی معلولان هم مانند افراد عادی فراهم شود، از خودشان نمی‌پرسند که چرا امکانات شهری برای من محدود است؟!

منبع : برنا