سفر یک روزه گلاب گیری قمصر کاشان

اردوی یک روزه گلاب گیری قمصر کاشان با حضور انجمن باور، مجتمع رعد، کانون ناشنوایان، کانون نیکسا و معاونت فرهنگی اجتماعی منطقه 2انجام شد.

در ادامه به گزارش کاملی از کاشان توسط امین جلال وند خبرنگار روزنامه مردم سالاری پرداخته شده.

صدها تن از معلولان کشور به دیدن مراسم گلاب گیری قمصر رفتند

نگین سبز کاشان ، میزبان معلولان ایران

نویسنده : امین جلالوند

از تهران که دورمی شوی ، ناخودآگاه حسی متناقض درگیرت می کند.نمی دانی خوشحال شوی که از انبار دود و دم خلاص شدی یا دلتنگ شوی برای شهری که ترکیب خاطرات تلخ و شیرین ات در آنجا دفن شده است .

اما وقتی سفر یک روزه است و دیگر دلتنگی هم کم رنگ می شود، آنگاه باید تا می توانی از مواهب طبیعت لذت ببری . تازه سفرت موقعی لذت بخش تر می شود که با معلولانی همسفر و همگام شوی که کلیشه های ناتوانی را از ذهنشان پاک کرده اند و انگیزه و اراده شان برای کارهای بزرگ ، تو را هم برای جهش های بزرگتر ترغیب می کند.

در خروس خوان صبح که تازه آفتاب با هزار کرشمه ، موهای طلایی خود را به کوه های البرز هدیه می هد ، ما مهیا شده بودیم تا سفری داشته باشیم از ستارخان تهران تا قمصر کاشان.

بیش از 160 نفر از افراد معلول و غیرمعلول دورهم جمع شده بودند تا به دل شهر گل های محمدی سر بزنند و سرتا پا گلاب باران شوند .

این برنامه با همکاری انجمن باور ، یکی از انجمن های فعال در حوزه حقوق معلولان ، معاونت فرهنگی و اجتماعی شهرداری منطقه دو تهران ، مجتمع نیکوکاری رعد ، کانون نیکسا و کانون ناشنوایان برگزار شد.

شهرام مبصر، عضو هیئت مدیره انجمن باور و مسئول این اردو در گفتگو با مردم سالاری، درباره  مشقت های تدارک این اردومی گفت : ((از سه اتوبوس ما ، یکی از از آن ها ویژه افراد دارای معلولیت است و نکته جالب آن که همین یک اتوبوس هم عاریه ای بود از سوی فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولان .جالب ترآن که چندین هفته هم برای تهیه این اتوبوس زحمت کشیده شده است و مسئولان فدراسیون هم گفته اند که این تنها اتوبوس ویژه ورزشکاران دارای معلولیت است که در فدراسون وجود دارد. ))

مبصر ادامه داد : ((خیلی تلاش خواهیم کرد که این تنها اتوبوس ویژه حمل و نقل معلولان ورزشکار صدمه ای نبیند و امیدواریم که تا پایان راه هم مشکلی برای بچه های ویلچری و بخصوص این اتوبوس عزیزو گران سنگ پیش نیاد ! ))

وقتی پس از پنج ساعت به قمصرکاشان رسیدیم ، حقیقتا به اندازه ی همان شهر جادویی که تعریف می کردند ، چشم نواز و دلفریب بود .نگینی سبز در دل کویری خشک .هر جنبنده ای مفتون زیبایی بی بدلیش می شد . حیرت آور بود که این شهرسبز و زنده و پرسایه سار چگونه در مجاورت کویری لخت و بی حیات واقع شده است؟!

بچه ها از باغ هایی که به قول یکی از معلولان، حتی حشره هایش هم بوی بوی گلاب می داد دیدن کردند و تا جا داشت گلاب و نعناع خریدند .

حقیقتا باغ های قمصر ، ویترین زیبایی های کاشان است . هر جا که پا می گذاشتی ، بوی عطرآسا ، گل های سرخ ، شاخه های در هم تنیده و حضور پرندگان خوشبخت وسوسه ات می کرد که تا پایان عمر از باغ خارج نشوی .

قدم زدن معلولان در کنار افراد غیر معلول در کوچه پس کوچه های قمصر هم حکایت خودش را داشت . شاید این بهترین نوع فرهنگ سازی بود که می شد برای عابران به تصویر کشید.به روایت دیگر ، مردم می دیدند که افراد معلول و غیر معلول ، پا به پای هم حرکت می کنند ، شادند ومی خندند ، زندگی می کنند و به واقع چنان گروه در هم ذوب شده بود که دیگر جداسازی و نام نهادن  آن ها به معلول و غیر معلول ، بی معنی بود .

علی قلی زاده از معلولان ویلچری که شادی و سرزندگی از چشمانش موج می زد می گفت : ((از این  که در این شهر زیبا و در بین دوستانم هستم خیلی خوشحالم . این جمع ها به ما معلولان کمک می کند تا روابط عمومی خود را توسعه ببخشیم . با افراد غیر معلول هم درارتباط باشیم و راحت تر دغدغه هایمان را به آن ها توضیح دهیم .))

ماهنوش نیک نام که غیر معلول و عضو گروه همیاران بود هم تاکید می کرد که وقتی در این جمع ها ، معلولان را در کنار افراد غیر معلول می بیند احساس بسیار خوبی به او دست می دهد . دوست او ، نیلوفر آقایی که او هم همیار بود و معلولیت جسمی نداشت از مشکلات دوستان معلولش سخن می گفت و عنوان می کرد :((هنوز باید خیلی فرهنگ سازی شود تا افراد غیر معلول ، نوع نگاه منفی خود را به معلولان تغییر دهند . همچنین متاسفانه در بسیاری از معابر عمومی هم مناسب سازی درستی برای تردد معلولان صورت نگرفته است .))

اما داوود جعفری از جمله معلولانی بود که از رفتار مسئولان شاکی بود و می گفت : ((واقعا مسئولان به معلولان نمی رسند . مثلا حتی برای کلاس های درس هم سرویس های رفت و آمد را در اختیار ما قرار نمی دهند . ))

سمیرا حسینی نیا از دیگر افراد شرکت کننده در این اردو ، از وضعیت ورزش معلولان گله مند بود ومی گفت که امکانات تیم های ورزشی برای افراد معلول و غیر معلول به هیچ وجه یکسان نیست .

بعد از صرف نهار در یکی از مراکز وابسته به بهزیستی قمصر ، بسیاری از افراد گروه مایل بودندک ه به شهر نیاسر ، خواهر دوقلوی شهر قمصر هم  سری بزنند و مزه گلاب این شهر را تجربه کنند اما سونیا شناسی آذر ، مسئول همیاران انجمن باور بر این اعتقادبود که نیاسر محل مناسبی برای تردد معلولان نیست و در این باره اظهار می کرد :((متاسفانه در شهر نیاسر هیچ گونه امکاناتی برای رفت و آمد معلولان وجود ندارد .با وجود تمام زحماتی که برای اجرای این برنامه کشیده شد اما جای تاسف است که نه در نیاسر ونه  حتی در مکان تاریخی همچون باغ فین کاشان ، معلول نمی تواند در آنجا به سهولت رفت و آمد کند . این یک معضل بزرگ است که مسئولان ، معلولان را حتی از دیدن مواهب طبیعی و تاریخی هم محروم می کنند . ))

اما بر خلاف توصیه ها و با وجود دشوار بودن تردد معلولان در باغ فین ، بسیاری از معلولان به قتلگاه امیرکبیر ، اسطوره عدالت و درایت گام گذاشتند و مشکلات رفت و آمد در حمام فین را به بهای کسب تجربه ای تاریخی به جان خریدند .

بالاخره ساعت های پایانی شب ، خیابان های تهران بار دیگر میزبان مسافران یک روزه اش بود . از اتوبوس که پیاده می شدیم ، الگوی مناسبی از رفتار یک غیر معلول نسبت به یک معلول را می شد مشاهده کرد . همه به یکدیگر بی ترحم و دلسوزی کمک می کردند.

کیمیا موهبتی از افراد غیر معلول این مراسم می گفت  اگر خودش هم معلول بود دوست داشت که دقیقا با او هم این گونه رفتار شودوهیچ کسی به او با دیده ی ضعف و ترحم نگاه نکند .

درهر حال ، تجربه این سفر مهیج، اثبات کرد که مناسب سازی اماکن عمومی باید در اولویت  فعالیت های مسئولان باشد . بایسته نیست معلولی که هر روز برای امرار معاش ،  شغل مناسب ، مسکن و بی نهایت دغدغه ی رنگارنگ  دیگر درزیر فشار فزاینده زندگی قرار دارد ، حتی برای دیدن یک اثر تاریخی هم عذاب بکشد . پرواضح است که اوضاع رفاهی معلولان درهر کشوری آینه ی بارز نقض یا عدم نقض قوانین حقوق بشر است .نباید توسیع عدالت برای معلولان تنها به شعارهای پوشالی محدود شود. آن هم معلولان بسیار پرتوقع ایرانی که بی شرمانه انتظار دارند مثل همه ی شهروندان از آثار باستانی کشورشان دیدن کنند !