زندگی با امید به دیدن دنیای رنگ‌ها

دنیای تاریک زینب و نازنین‌زهرا، دو خواهر روشندل که از بدو تولد از نعمت بینایی محروم بودند دنیایی است پر از مهربانی و معصومیت و پاکی. آنها امید دارند با پیگیری‌های مداومی که پدر مادرشان برای پیوند قرنیه نزد پزشکان مجرب انجام می‌دهند، بتوانند روزی دنیای رنگ‌ها را ببینند، آنها فقط به اندازه روزنه‌ای دنیا را می‌بینند.

زینب و نازنین‌زهرا، 14 و 6 ساله با این‌که از نعمت بینایی محروم‌اند و با وجود نداشتن امکانات رفاهی و معیشتی از جمله نداشتن دستگاه پرکینز و نبودن مدرسه نابینایان در بیرجند هم پای دوستان بینایشان در مدرسه عادی درس می‌خوانند.

قرآن برای من بهترین آرامش است

زینب حافظ 12 جزء قرآن است، او می‌گوید: حفظ قرآن را با تشویق پدر و مادرم شروع کردم وقتی قرآن می‌خوانم حس آرامش عجیبی همه وجودم را لبریز می‌کند.

او ادامه می‌دهد: قرآن برای من بهترین آرامش است.

او و خواهرش دنیای تاریکی دارند اما روشنایی قلب پاک‌شان بانور قرآن زیبایی‌هایی به آنان داده که قابل وصف نیست.

زینب برای خواندن و نوشتن مشکلات زیادی دارد چون دستگاه پرکینز ندارد و به دلیل مشکلات مالی امکان فراهم کردن آن برای او مقدور نیست، او بایک سوزن روی برگه می‌نویسد.

زینب آرزو دارد به مشهد برود و در رشته معارف اسلامی تحصیل کند و معلم قرآن شود.

وقتی از او می‌پرسم برای چه دوست داری به مشهد بروی و در آنجا زندگی کنی؟ می‌گوید: چون در مشهد مدرسه نابینایان و امکانات زیادی فراهم است و من می‌توانم پیشرفت کنم اما به دلیل مشکلات مالی خانواده‌اش تحقق هدفش امکان‌پذیر نیست.

پدرشان یک کارگر ساده و مادرشان خانه‌دار است، امید دارند با پیگیری‌هایی که طی سال‌های متوالی برای معالجه و پیوند قرنیه فرزندان‌شان انجام داده‌اند بتوانند روزی شاهد بیناشدن فرزندان‌شان حتی به اندازه کم باشند آنها بعد از تولد زینب به بسیاری از پزشکان بیرجند مراجعه کردند و نتیجه‌ای نگرفته‌اند و توسط یکی از پزشکان به دکتر صداقت در مشهد معرفی شدند، زینب در 2 ماهگی تحت عمل قرار گرفت و بعد از آن یک چشم او به اندازه یک روزنه بینایی دارد. پدر و مادر زینب و نازنین‌زهرا با وجود شرایط مالی نامناسب هم‌چنان در تلاشند تا بتوانند از پزشکان باتجربه جراح در شهرهای شیراز و تهران وقت بگیرند.

مادر زینب همیشه همراه و مشوق او در تحصیل و حفظ قرآن است، او ساعت‌ها پشت در کلاس منتظر فرزندانش می‌ماند.

زینب در تعطیلات تابستان به کلاس حفظ قرآن می‌رود، او و خواهرش نازنین زهرا در همه زمینه‌ها از هوش و استعداد خوبی برخوردارند و ورزش مورد علاقه او شطرنج است.

وقتی از او می‌پرسم در مدرسه عادی برایت دشوار نیست که درس بخوانی با لبخند می‌گوید: مشکلات زیادی دارم از جمله نداشتن کتاب‌های مرجع ویژه نابینایان و دستگاه پرکینز اما علاقه‌ام به درس و تحصیل اجازه نمی‌دهد ناامید شوم و در کنار دوستانم احساس خوبی دارم.

تداوم درس خواندن این نونهالان به بازگشت بینایی آنها بستگی دارد. پدر این کودکان یک کارگر است و برای پیوند قرنیه دستش خالی است. دستش را بگیریم.

منبع : ایسنا