از سرمه‌دوزی تا فروش تابلو برای آزادی زندانیان نیازمند توسط هنرمند معلول مشهدی
3 تیر 1395
یازدهمین نمایشگاه بین‌المللی قرآن و عترت مشهد به روزهای آخر خود نزدیک می‌شود. بعد از بازدید کلی از غرفه‌ها در انتهای سالن فردوسی در نقطه‌ای خلوت و ساکت غرفه‌ای با زرق‌وبرقی خاص توجهم را جلب می‌کند، نزدیک‌تر می‌روم؛ نیمی از غرفه از سکه‌دوزی و مهره‌دوزی‌های زیبا با اسم ائمه (ع) و پولک‌دوزی‌هایی با طرح و نقوش جذاب به چشم می‌خورد و در سمت دیگر غرفه قاب‌های نقاشی‌هایی به سبک سیاه‌قلم از طبیعت به دیوار آویخته شده است. پشت میز دو خانم نشسته‌اند که از رابطه صمیمی آن‌ها متوجه نسبت دختر و مادری‌شان می‌شوم، همان‌طور که به دختری که روی صندلی چرخ‌دار نشسته نگاه می‌کنم متوجه شباهتش با تصویر روی دیوار می‌شوم؛ تصویری که در کنار آن رتبه‌ها و جوایز و توانمندی‌هایش درج شده است.
با آن‌ها احوال‌پرسی می‌کنم و از او می‌پرسم: «همه این کارها را شما انجام داده‌ای؟» مادر به‌جای دختر جواب می‌دهد: «بله؛ همه این کارها دسترنج زحمات ملیحه است.»
از مادر اجازه می‌خواهم با دختر که حالا فهمیده‌ام اسمش ملیحه است صحبت کنم اما مادر می‌گوید ملیحه توانایی صحبت کردن ندارد.
با خود مادر وارد گفت‌وگو می‌شوم؛ از او می‌پرسم: «ملیحه با وجود معلولیت چطور توانسته این کارهای هنری را خلق کند؟»
می‌گوید: «ملیحه از نوجوانی علاقه فراوانی به کارهای هنری داشت و با اینکه معلول جسمی است و شرایط بسیار سختی دارد اما ذوق و توانایی هنری بالایی دارد. وقتی او 13 ساله بود دوره‌های هنری سرمه‌دوزی و پولک‌دوزی را آموزش دیدم و هم‌زمان با شرکت خودم در کلاس‌های هنری آن‌ها را در خانه به ملیحه آموزش می‌دادم. روز آزمون عملی خودم دخترم را هم همراهم بردم و او هم آنجا یک کار هنری انجام داد و مسئولان بعد از بررسی هم به او و هم به من گواهی‌نامه کارهای هنری اعطا کردند.»
به یکی از تابلوهای سرمه‌دوزی ملیحه که جمله «گل همیشه‌بهارم؛ مادر» روی آن طراحی شده است، اشاره می‌کنم و مادر می‌گوید: «این تابلو اولین کار هنری اوست که 20 سال پیش آن را طرح زده است.»
مادر درباره دیگر تابلوهای ملیحه که بیشتر با اسامی ائمه (ع) و نام خدا طراحی شده است می‌گوید: «ارتباط معنوی ملیحه با خداوند و ائمه (ع) باعث شده است بیشتر تابلوها با این عناوین طراحی شود.»
درباره تابلوهای سیاه‌قلمی که توسط ملیحه طراحی شده است، می‌پرسم و او می‌گوید: «این تابلوها سه هفته پیش برای نمایش به نمایشگاه هنری کشور ارمنستان فرستاده شد و طرح‌های نقاشی که بیشتر برگرفته از طبیعت است به دلیل برقراری رابطه عمیق او با طبیعت و روحیه لطیفش است.»
این مادر با ذوق و افتخار از کسب رتبه‌ها و دیگر توانمندی‌های دخترش این‌چنین می‌گوید: «ملیحه تاکنون در 50 نمایشگاه داخلی و خارجی شرکت کرده و کارهای هنری‌اش به نمایش درآمده و موفق به کسب 20 تقدیرنامه شده است. او علاوه بر کارهای هنری در تیم ورزشی «بوچیا» که مخصوص معلولان است نیز شرکت می‌کند.»
وی شرایط طبیعی و نرمال بدنی را دلیل توانمند بودن و هنرمندی نمی‌داند بلکه اراده و توکل بر خدا را رمز موفقیت دخترش باوجود شرایط خاص بدنی او می‌داند.
کتابی روی میز با عنوان دنیای ملیحه به چشمم می‌خورد. درباره کتاب می‌پرسم و توضیح می‌دهد: «کتاب دنیای ملیحه دل نوشته‌های ملیحه است که به زبان انگلیسی هم ترجمه شده و تاکنون به چاپ سوم رسیده است.»
مادر درباره فروش تابلوها نیز می‌گوید: «ملیحه هرسال فقط پنج عدد از تابلوهایش را می‌فروشد و هزینه حاصل از تابلوها را صرف آزادی زندانیان می‌کند.»
وی از بی‌مهری‌ها و عدم توجه مسئولان به توانمندی‌های ملیحه گله‌مند‌است و حضورشان در نمایشگاه را کاملاً خودجوش و بدون حمایت هیچ دستگاهی اعلام می‌کند.
آری؛ توانمندی به داشتن جسم سالم نیست؛ به داشتن روح بلند است؛ روحی بلند همچون روح ملیحه بنائیان.
گزارش از فاطمه سادات آرام
منبع : فارس