داستان اراده دونده معلول برزیلی

این دونده برزیلی در پارالمپیک 2004 آتن موفق شد در ماده 400 متر T2 به مدال برنز دست پیدا کند.

این دونده 37 ساله که در مواد 100 متر و 400 متر T11 رکورد جهان را در اختیار دارد، امیدوار است بتواند در خانه به رکوردهای بیشتری دست پیدا کند.

گیلرمینیا در برنامه ای تحت عنوان «چطور من به این رشته آمدم» در خصوص اینکه چگونه با ورزش زندگی خود را تغییر داد، صحبت کرد.

وی گفت: در سال 2000 و زمانی که 22 سال سن داشت، در رشته روانشناسی مدرک گرفت، اما خودش را در وضعیت تمام کسانی دید که در سراسر جهان فارغ التحصل شده اند، اما بیکار بودند.

این دونده برزیلی گفت: واقعا سخت است که پس از دانشگاه بتوانی شغلی پیدا کنی. من نمی توانستم برای خودم شغلی دست و پا کنم. چرا که کاری برای روانشناس ها پیدا نمی شد.

کمبود شغل در شهرش «بتیم» در ایالت «میناس گرایس» باعث شد که دست به کار دیگری بزند. کاری که فکر نمی کرد در سال های بعد به طور جدی به آن بپردازد.

این دونده برزیلی گفت: مسئولان شهرم برنامه ای ورزشی را برای افراد معلول ترتیب دادند و من تصمیم گرفتم آن را امتحان کنم. شروع کردم به شنا کردن چون در آن زمان لباس شنا داشتم و پول کافی نداشتم تا کفش ورزشی بخرم. وقتی پس از نخستین تمرین شنا به خانه برگشتم، به خواهرم گفتم می خواستم بدوم نه اینکه شنا کنم. اما کفش نداشتم. خواهرم بلافاصله گفت که یک جفت کفش دارد و اگر من بخواهم، حاضر است آن را به من بدهد و من آن را قبول کردم.

گیلرمینیا روز بعد به مجموعه ورزشی رفت و دویدن را آغاز کرد. هیچ علاقه ای به ادامه حضور در رشته شنا نداشت.

وی گفت: به مربی ام گفتم که واقعا دوست دارم، بدوم و قصد ندارم به استخر بازگردم. او مرا به دو و میدانی فرستاد و از آن زمان دوره حرفه ای من آغاز شد. نخستین تمرینم شرکت در دوی پنج هزار متر بود. در آن زمان همه آنچه دوست داشتم، دویدن بود. اصلا برایم مسافت اهمیتی نداشت.

گیلرمینیا دوم شد و برای نخستین بار در زندگی اش روی سکو ایستاد. او به خاطر می آورد که از همان زمان تصمیم گرفت، سریع ترین دونده جهان شود.

دونده برزیلی گفت: جایزه نفرات اول تا سوم 60، 80 و 100 رئال - تقریبا بین 20 تا 30 یورو - بود. وقتی جایزه را گرفتم، فکر کردم میلیونر شدم. بعد از مسابقه بلافاصله به فروشگاه رفتم و ماست مورد علاقه ام را خریدم. چون وقتی بچه بودم پدر و مادرم پول نداشتند غذاهای مورد علاقه ام را برایم بخرند. وقتی ماست را خریدم، فهمیدم که به یکی از رویاهایم جامه عمل پوشانده ام. یکی از رویاهای من خوردن ماست بعد از مسابقات بود. در آن لحظه به خودم قول دادم که تمرین کنم و بدوم تا سریع ترین دونده جهان شوم. نمی خواستم برای خریدن کفش و یا غذاهای مورد علاقه ام با مشکل روبرو شوم.

گیلرمینیا نخستین تجربه بین المللی خود را در سال 2002 در رقابت های قهرمانی جهان در لیل فرانسه تجربه کرد. پس از آن به یکی از موفق ترین دوندگان تاریخ بازی های پارالمپیک تبدیل شد. وی مدال های بسیاری در بازی های پارالمپیک، پارا پان آمریکن، رقابت های قهرمانی جهان و مسابقات منطقه ای کسب کرده است. ضمن اینکه او در رقابت های 100 متر، 200 متر و 400 متر T11 رکوردشکنی کرده است.

امروز او در سن 37 سالگی باید سخت تمرین کند چون نسل جدید دونده ها جوان و قوی هستند.

وی گفت: وقتی من دو و میدانی را شروع کردم 22 سال سن داشتم و یکی از جوان ترین ها بودم، اما امروز بسیاری از دونده ها 18 ساله هستند و آنها زمان خوبی برای پیشرفت در اختیار دارند.

منبع : ایرنا