باورهای‌ غلط‌ درباره‌ کودکان ‌اوتیسمی‌

در این مطلب آمده است: اوتیسم یک اختلال عصب تحولی یا رشدی است به گونه ای که رشد یا تحول مغزی این افراد بر اساس برخی از دلایل ناشناخته به طور طبیعی انجام نمی شود. علایم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌ کند و دلیل اصلی آن ناشناخته ‌است. مشکل اصلی افراد دارای این اختلال، ارتباط است و نمی توانند با دیگر افراد ارتباط برقرار کنند که این امر ناشی از رشد نیافتن به هنجار زبان و مهارت های اجتماعی و ... است. اوتیسم درمان مشخص و قطعی ندارد اما توانبخشی شناختی، آموزش رفتارهای اجتماعی و رفتار درمانی از جمله درمان های موفق در سالیان اخیر بوده است. یکی از والدینی که کودک اوتیسمی دارد به خبرنگار ما می گوید: روزی که فرزندم به دنیا آمد خیلی خوشحال بودیم. همه چیز ابتدا به صورت عادی بود اما بعد از یک سال و نیم برخی رفتارهای متفاوت از او دیدیم که به رفتارهای بچه های هم سن و سالش شبیه نبود. «نارویی» ادامه می دهد: پسرم خیلی ساکت به نظر می رسید و به عقیده خانواده آرام بودن و دیر حرف زدن پسرها عادی بود اما برقرارنکردن ارتباط چشمی، تمرکز بیش از حد و درگیری بیش از حد با برخی از اشیا ما را نگران کرد تا این که روزی یکی از دوستانمان گفت رفتاری مانند دیگر هم سن و سال های خود ندارد، همین امر سبب شد او را نزد روانپزشک ببریم. وی تصریح می کند: روانپزشک بعد از ارزیابی تشخیص اختلال اوتیسم داد. اطلاعات زیادی از این اختلال نداشتیم و هراس شدیدی درباره آینده او در ما ایجاد شد و سوال های زیادی در ذهنمان شکل گرفت.

وی با اشاره به این که متقاعد کردن فامیل و همسایه ها درباره این اختلال خیلی سخت بود می افزاید: برخی از جملات افراد، خواسته یا ناخواسته خاطرمان را آزرده می کرد. وی خاطرنشان می کند: همه این اتفاق ها و ناراحتی ها به این دلیل بود که هیچ کدام از ما آشنایی درستی از این بیماری نداشتیم و احساس می کردیم فرزندمان به یک بیماری فوق خطرناک مبتلا شده است.

بیماران اوتیسمی را باید پذیرفت
دانشجوی دکترای روانشناسی شناختی پژوهشکده مغز و شناخت دانشگاه شهید بهشتی، درباره اوتیسم به خبرنگار ما می گوید: اولین مرحله برای درمان این کودکان پذیرفتن این است که او یک اختلال اوتیسم دارد که به نوعی زندگی عادی او را تحت تاثیر قرار داده است و همین امر سبب تمایز او از دیگر هم سن و سال هایش شده است. «مسلم کرد» اظهار می کند: البته پذیرش این موضوع برای پدر و مادر ممکن است چند ماه زمان ببرد، اما باید دانست مغز این کودکان طوری رشد کرده است که شاید برای دنیای ما مناسب نباشد اما این کودکان هم می توانند زندگی عادی داشته باشند.

وی خاطرنشان می کند: آنان نیازهای ویژه خود را دارند و باید پذیرفت که فقط کودک ما دچار این اختلال نیست و خانواده های دیگری هم بچه هایی با این شرایط دارند که در این صورت می توان به درمان و توان بخشی فرزند امیدوار شد. اوتیسم امروزه به دلیل سبک زندگی متفاوت و دلایل محیطی بیرون رشد پیدا کرده است و پزشکان خیلی آسان تر از قبل می توانند اختلال اوتیسم را تشخیص دهند. وی با بیان این که دو نوع اصلی از نظریه های شناختی درباره ارتباط میان مغز اوتیستیک و رفتار پیشنهاد شده است تصریح می کند: اول این که توانایی افراد اوتیستیک در مقوله اجتماعی یعنی شناخت اجتماعی دارای نقص اساسی است، به طوری که نواحی از مغز این افراد که مرتبط با شناخت اجتماعی یا درک خود و دیگران در بافت اجتماعی است دارای کژکاری و سبب می شود این افراد در تبیین حالت ذهنی خود و دیگران دچار مشکل شوند. دومین نظریه به نوعی غیر اجتماعی یا عمومی است که بر کارکردهای اجرایی مغز متمرکز است و مشکل افراد اوتیستیک را ناشی از کژکاری کارکردهایی اجرایی مانند حافظه کاری، برنامه ریزی، مهار یا کنترل شناختی و ... می داند البته این نظریه تا حدودی بحث برانگیز است. وی می گوید: برخی از افراد بر این باور هستند که کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم هرگز تماس چشمی برقرار نمی کنند، کودکان مبتلا به اوتیسم تمایلی به ابراز محبت و عاطفه ندارند، هیچ کدام از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم قادر به حرف زدن نیستند، رفتارهای کلیشه ای جزو جدایی ناپذیر اختلالات طیف اوتیستیک است، کودکان مبتلا به این اختلال نابغه هستند، کودکان مبتلا به اوتیسم از نظر ذهنی عقب مانده هستند، کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم فقط مجموعه ای از مشکلات است، کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم درمان پذیر نیستند، دارو درمانی نقشی در درمان این اختلال ندارد، داروهایی برای رفع علایم اصلی این اختلال وجود دارد، درمان های جادویی (جراحی یا روش های غیرمعمول) برای این اختلال وجود دارد، همه کودکان مبتلا به اختلال نیازمند یک نوع درمان هستند، انجام کارهای طاقت فرسای آموزشی بهبود این کودکان را تسریع می کنند و ... اما این ها فقط نمونه ای از باورهای غلط افراد درباره کودکان اوتیسمی است.

10هزار معلول درگیر با اوتیسم در استان
معاون توانبخشی اداره کل بهزیستی هم به خبرنگار ما می گوید: در استان دو مرکز غیر دولتی اوتیسم در زاهدان و ایرانشهر دایر است و همه کودکان اوتیسمی تحت پوشش بهزیستی هستند که خدماتی از جمله فیزیوتراپی، کادر درمانی، گفتار درمانی، موسیقی درمانی و ... به این بیماران ارائه می شود.

«امین ا... هاشمزهی» خاطر نشان می کند: خانواده‌هایی که کودکان اوتیسمی دارند در صورت مراجعه به بهزیستی تحت پوشش قرار خواهند گرفت البته از سوی این اداره کل آگاه سازی و آموزش خانواده‌ها در حال انجام است. بیش از 10هزار معلول درگیر با اوتیسم در استان وجود دارد که تا 15 سالگی از خدمات بهزیستی بهره مند می شوند و البته پس از این سن هم می توانند از خدمات بهزیستی بدون هیچ مانعی استفاده کنند. وی ادامه می دهد: اختلال کودکان اوتیسمی به راحتی قابل تشخیص نیست و ممکن است برخی از خانواده ها با تشخیص های دیگر کودکان را به بهزیستی معرفی کنند که پس از مدتی بیماری اوتیسم در این کودکان تشخیص داده میشود.

منبع : ایرنا