بهنام فراهانی: ازدواج برای افراد دارای معلولیت ترس ندارد
15 خرداد 1397
بهنام فراهانی و
حلیمه تقی زاده، زوج توانمندی هستند که با وجود مشکل جسمی، حدود ۸ سال است زندگی مشترک خود را آغاز کرده و از آن راضی هستند. به بهانه
روز ملی خانواده، روابط عمومی
مجتمع آموزشی و نیکوکاری رعد مصاحبه‌ای با این خانواده ترتیب داده که می‌خوانید.
بهنام فراهانی در مصاحبه با روابط عمومی مجتمع نیکوکاری رعد گفت: به نظر من ازدواج ترس ندارد، فقط اول کار سختی‌هایی دارد که باید تلاش کنید آن‌ها را حل کنید. وقتی زندگی روی روال بیافتد، هر روز با اتفاقات مختلفی مواجه می‌شوید که مثل همه زندگی‌ها می‌توانند تلخ یا شیرین باشند.
طیبه سیادت‌زاده- روابط عمومی مجتمع رعد
سال ۸۶ در مجتمع رعد شرق با هم آشنا شدیم و به هم علاقه پیدا کردیم. اواخر سال ۸۶ هم ازدواج کردیم.
- چطور شد که تصمیم به ازدواج گرفتید؟
حس کردیم به هم علاقه داریم و شرایطی هم داریم که می‌توانیم کنار هم یک زندگی مشترک را اداره کنیم.
- با توجه به معلولیت‌تان، تصمیم گرفتن برای ازدواج سخت نبود؟
سخت که بود اما تصمیم گرفتیم با سختی‌ها مقابله کنیم. هر کاری سختی خودش را دارد اما با تلاش می‌توان مشکلات و سختی‌ها را پشت سر گذاشت.
- چه مشکلاتی سر راه ازدواج‌تان بود و چطور حل شد؟
مشکلات زیاد بود. مشکل خانه و مناسب‌سازی نبودن خانه. مشکل رفت و آمد هم داشتیم. اما با صبر و تلاش خودمان و همراهی خانواده که مثلا به ما در ساخت رمپ جلوی در خانه کمک می‌کردند توانستیم مشکلات را حل کنیم.
- خانواده‌های‌تان نسبت به ازدواج شما چه واکنشی داشتند؟
هم خانواده من و هم خانواده همسرم حلیمه مخالف بودند. به خصوص پدر من اعتقاد داشت چون ما هر دو ویلچری هستیم در انجام مسئولیت‌های زندگی نمی‌توانیم به هم کمک کنیم و از پس کارها بربیاییم. اما ما پافشاری کردیم و خانواده‌ها را راضی کردیم. بعد از مدتی به همه ثابت شد که می‌شود دو فرد ویلچری با هم زندگی کنند. ما الان ۸ سال است که در خانه مستقل و جدا از خانواده‌ها، با هم زندگی می‌کنیم.
- هزینه‌های زندگی‌تان از کجا تامین می‌شود؟
از حقوق بهزیستی و یارانه. من ماشین دارم و مسافرکشی هم می‌کنم.
- هرکدام از شما قبل و بعد از ازدواج، نسبت به زندگی مشترک دو فرد دارای معلولیت چه تصوری داشتید؟
هم من و هم همسرم اصلا تصوری از ازدواج با فرد دارای معلولیت نداشتیم. اما بعد از این‌که با هم آشنا و به هم علاقه‌مند شدیم و بعد از ازدواج دیدیم هیچ مسأله‌ای ندارد که دو فرد دارای معلولیت با هم ازدواج کنند، حتی خیلی هم خوب است. چون کاملاً هم را درک می‌کنند و به هم روحیه می‌دهند و در هر شرایطی پشت هم هستند.
- در مسیری که تا به الان طی کرده‌اید برای حل مشکلات‌تان بهزیستی یا خیریه‌ای به شما کمک کرد؟
نه به ما کمک نشد. من از ریاست جمهوری نامه هم داشتم اما خیریه و بهزیستی به ما کمک نکرد. من با توجه به این‌که مستاجر هم هستم هیچ منبع درآمد ثابت ندارم که بتوانم هزینه‌ها را تامین کنم.
- مسئولیت‌های زندگی را چطور بین خودتان تقسیم کردید؟
مسئولیت کار خانه با همسرم است و مسئولیت کارهای بیرون و خرید و تامین هزینه‌ها با من.
- الان محل زندگی شما مناسب‌سازی شده است؟
ما مستأجر هستیم و محل زندگی ما مناسب‌سازی نشده، فقط سعی می‌کنیم با شرایط کنار بیاییم.
- برای افرادی که مشکلات جسمی دارند و هنوز تشکیل خانواده ندادهاند و علاقه به ازدواج دارند چه صحبتی دارید؟
من توصیه می‌کنم که دو فرد دارای معلولیت با هم ازدواج کنند، به نظر من این کار خیلی بهتر است. چون زندگی یک فرد دارای معلولیت با یک فرد غیرمعلول شاید برای فرد غیرمعلول کمی سخت باشد. زندگی افراد غیرمعلول با افراد دارای معلولیت را دیده‌ام که به نتیجه خوبی رسیده ولی کسی که تفاوت فیزیکی ندارد شاید زمانی که در زندگی با فرد دارای معلولیت به مشکل بربخورد کم بیاورد. عقیده من این است که دو فرد دارای معلولیت که شرایط شبیه به هم دارند برای ازدواج با هم مناسب‌ترند. از ازدواج نترسند فقط سعی کنند سختی‌ها را با تلاش از میان بردارند. وقتی که زندگی روی روال افتاد هر روز می‌توانند با اتفاقات مختلفی مواجه شوند مثل همه زندگی‌ها.