مهندس علیرضا وحیدی مدرس مجتمع رعد:

نامگذاری روزی بعنوان روز برنامه نویسان اولین بار در سال ۲۰۰۲ توسط ولنتین بالت که کارمند معمولی یک شرکت کامپیوتری در روسیه بود مطرح شد. به همین جهت برای ثبت شدن و به رسمیت شناختن این روز تحت عنوان روز برنامه نویس تلاش زیادی کرد و سرانجام در سال ۲۰۰۹ این نامگذاری انجام گرفت و از آن به بعد، این روز در خیلی شرکت های کامپیوتری، شرکتهای برنامه نویسی و وابسته به تکنولوژی جشن گرفته میشود. به دنبال آن کشور های آلمان، کانادا، چین، بریتانیا، استرالیا، نیوزلند و خیلی کشور های دیگر نیز این روز را به همین عنوان نامگذاری کرده و به ثبت رساندند.

نحوه برگزیدن روزی مناسب جهت گرامیداشت برنامه نویسان بسیار جالب است:  عدد ۲۵۶  معادل (۱۰۰) در مبنای ۱۶ است، به همین جهت ۲۵۶ امین روز سال را که عموماً روز ۱۳ سپتامبر میباشد به عنوان روز برنامه نویسان نامگذاری کردهاند. علت انتخاب  این عدد این است که  علاوه بر اینکه برای صنف برنامه نویسان عددی آشنا و محبوب است، در محدوده ۳۶۵ روز سال، بزرگترین توان عدد ۲ میباشد (۲ به توان ۸).

 

به مناست روز برنامه نویسی با مهندس علیرضا وحیدی مدرس در مجتمع رعد که بیش از بیست سال سابقه تدریس درسطوح مختلف دارد به گفت‌وگو نشسته‌ایم:

مهندس وحیدی، دارای 20 سال سابقه تدریس در سطوح مختلف، در زمینه نرم‌افزارهای برنامه نویسی تحت وب مانند Java Script , PHP.، دارای مدرک کارشناسی نرم‌افزار و مدرک MCSE می‌باشد و مدت دو سال است که همکاری خود را با مجتمع رعد شروع کرده‌ است و درحال حاضر نیز با این مجموعه همکاری می‌کند.

کارآموزان رعد علیرغم مشکلات فیزیکی از توانمندی‌های دیگرشان از جمله ذهن و فکر خود، به شکلی عالی کمک می‌گیرند. کارآموزانی که در حال حاضر باهم کار می‌کنیم در کلاس‌های آموزشی کارشون خوب و قابل قبول است و می‌توان آینده‌ای خوب را برای آن‌ها متصور بود.

بعضی از بچه‌ها زمان بیشتری صرف یادگیری می‌کنند و تمرکز بیشتری روی کار خود دارند که باعث می‌شود در سطوح جهانی حاضر شوند و موفقیت جهانی کسب کنند. مثل آقای صادق عابدینی که در مسابقات خارج از کشور هم شرکت داشته‌اند .

 بنده قبل از شروع همکاری با مجتمع رعد و آشنایی نزدیک با توان یابان، باورم این بوده که تفاوت‌های حرکتی به منزله ناتوانی نیست و امروز به عقیده خود باور عمیق‌تر و محکم‌تری پیدا کرده‌ام.

در نگاه اول، شاید به علت محدودیت‌هایی که این افراد دارند به نظر برسند که توانایی انجام برخی امور و مشاغل را ندارند، اما وقتی که خوب نگاه می‌کنیم خیلی از افراد که از نظر فیزیکی محدودیت ندارند هم گاهی اوقات در انجام وظایف روزمره خود دچار ضعف می شوند یا حتی بهتر بگوییم ناتوان عمل می‌کنند. در کل به عقیده بنده نمی‌توان به علت بروز نقص در اندام‌های حرکتی، شخص را در تمام زمینه‌ها و مشاغل ناتوان قلمداد کرد.نگاه افراد مختلف به این موضوع متفاوت است و معیار اولیه خیلی از افراد توانایی و سلامت فیزیکی افراد است و باید که بهتر نگاه کنیم. ناتوانایی مطلق در تعریف توان‌یابی معنی ندارد و خیلی راحت می‌توان توانایی یک فرد را در زمینه‌های مختلف جستجو کرد و به نتیجه رسید.در نهایت باید بگویم که محدودیت، آن هم حرکتی به معنی ناتوانایی یا حتی کم توانایی نیست. 

تفکری که از قبل داشتم تقویت شده و امروز به آن ایمان دارم که انگیزه، پشتکار و علاقه افراد محدودیت‌ها را کم رنگ می‌کند و باعث پیشرفت و رشد و شکوفایی استعدادهای دیگر در فرد می‌شود.

چه بسا افرادی که به ظاهر سلامتی کامل دارند اما از پتانسیل‌های خود در جهات مختلف استفاده نمی‌کنند. شاید اینها معلول واقعی باشند نه افراد توانمندی که محدودیت‌های خود را نادیده می‌گیرند و از مشکلات عبور می‌کنند و قدرت اراده و توانایی انسان را واقعا نمایش می‌دهند. در یک جمله اعتماد به نفس، انگیزه، اراده و تمرکز این بچه‌ها ستودنی است. 

جالب است بدانید که حرفه برنامه نویسی، در سال گذشته در استرالیا 2/24 درصد ودر آمریکا 8 درصد رشد داشته است که رشد قابل توجهی است و نشان از اهمیت موضوع و این حرفه دارد.

 

خبرنگار واحد رسانه مجتمع رعد: مولود مولوی