«تئاتر» بستر حضور معلولان در جامعه/ چشمان امیدوار نیازمند حمایت

گروه تئاتر آبی اگرچه از سال ۸۰ فعالیت خود را آغاز کرده است اما هنوز برای بسیاری از مردم و حتی مسئولان ناشناخته است. بازیگران این گروه، مددجویان بهزیستی هستند، نوجوانان و بزرگسالانی که مردم به آنها معلول می گویند ولی خودشان باور دارند که با وجود نقص در برخی از اعضای بدن، توانایی‌های خاصی داشته و انتظار دارند دیگران نیز این توانایی‌ها را باور کنند. واژه معلول برای این افراد غریب است. آنها دوست دارند بیشتر از آنها به عنوان توانخواه و یا افرادی دارای توانایی خاص نامبرده شود اما گویا جامعه هنوز تلاش نکرده حضور و فعالیت اجتماعی این افراد را باور کند و نقش‌های اجتماعی شان را پذیرا باشد.

یکی از شب‌های سرد بهمن ماه امسال مهمان اعضای گروه تئاتر آبی در صحنه تمرین بودم. گروهی که در صحنه تئاتر سعی در پذیرش نقش‌های جدید با وجود نقص عضو بودند. یکی از اتاق‌های نه چندان بزرگ سرای محله در خیابان معلم رشت، پذیرای گروه تئاتر آبی است. گرچه در این محیط از سِن تئاتر خبری نیست و به لحاظ فضای فیزیکی بازیگران در مضیقه هستند اما همه آنها امیدوارند همچون سال گذشته بتوانند این بار نیز نمایش خود را به مدت ۱۰ روز در فضایی که برای انتقال ویلچرهایشان با مشکل مواجه نشوند به روی صحنه ببرند.

هنوز خیلی‌ها مفهوم تئاتر درمانی را نمی دانند

در حاشیه این دیدار با گارکردان گروه تئاتر آبی گفتگویی انجام دادم وی در این باره می گوید: هنوز خیلی‌ها مفهوم تئاتر درمانی را نمی دانند.

ابراهیم حسن‌پور با اشاره به اینکه در این گروه افراد با معلولیت‌های مختلف اعم از ذهنی، حرکتی، نابینا، ناشنوا، جسمی حرکتی و اوتیسم حضور دارند، می افزاید: این تیم هنری ۲۰ نفره موفق شده یک مجموعه تئاتر حرفه‌ای راه‌اندازی کند و در سطح کشور موفقیت‌های خوبی به دست آورد.

وی با بیان اینکه تلاش من کمک به معلولان و خانواده‌هایشان است، ادامه می‌دهد: اعضای تیم همه هنرمند هستند. من فقط کمک می‌کنم تا هنرشان را پررنگ‌تر به نمایش بگذارند تلاش کرده‌ام تا بیننده بجای توجه به نقص عضو این افراد بر توانایی‌های آنها متمرکز شود.

 تئاتر درمانی در ۴ استان کشور اجرا می شودحسن‌پور با اشاره به اجرای تئاتر درمانی در ۴ استان کشور، توضیح می‌دهد: بعداز شهرهای مشهد، ساری و تهران، رشت چهارمین شهری است که از سال ۱۳۸۰ تئاتر درمانی دارد و در این سالها توانسته در جشنواره های مختلف کشوری صاحب مقام شود.

وی از تولید یک فیلم داستانی براساس زندگی و توانمندی‌های اعضای گروه برای پخش در یکی از شبکه‌های رسانه ملی خبر و ادامه می‌دهد: مسئولان و مردم باید برای حضور بیشتر معلولان در جامعه تلاش کنند. من به تنهایی نمی توانم در این زمینه اقدام خاصی انجام دهم و برای دیده شدن این مجموعه نیازمند حمایت و همکاری مسئولان در استان و حتی کشور هستیم.

شروع تئاتر درمانی از سال ۸۰ در رشت

حسن‌پور که چهار دوره مقام نخست کارگردانی در کشور را در کارنامه کاری خود دارد در ادامه این گفتگو  می‌گوید: تئاتر درمانی از سال ۸۰ در استان گیلان آغاز شده ولی متاسفانه هنوز فاقد یک سالن ویژه برای تمرین و اجرای نمایش برای این افراد هستیم. سال گذشته سازمان فرهنگی و ورزشی شهرداری رشت پلاتوی خود را برای اجرای گروه در اختیار ما قرار داد. ولی هر شب برای حمل ویلچر یکی از اعضای گروه با مشکلات زیادی روبه‌رو بودیم. با وجود همه این مشکلات در مدت نمایش سالن پلاتوی شهرداری رشت مملو از علاقه‌مندان به این اجرای این گروه بود.

وی با اشاره به اینکه مدیرکل بهزیستی به‌ عنوان دستگاه متولی و مهمترین حامی معلولان در اجرای هفتم به دیدن تئاتر آمد، می افزاید: اعضای گروه تئاتر آبی دوست دارند یک روز سوپر استار شوند. شاخه گل آبی که در تمرین‌های گروه در اپیزودهای مختلف رد و بدل می شود نمادی از امید به زندگی و حرکت است.

اینجا در میان اعضای گروه تئاتر آبی افرادی هستندکه در یک حادثه رانندگی دچار نقص عضو شده و مسیر زندگیشان تغییر کرده است. اعضایی که با یک شاخه گل، با یک سالن تئاتر و با یک لبخند خاطره دارند و با تقویت اعتماد به‌نفس‌شان به آغوش جامعه بازمی گردند.

حسن‌پور گارکردان تئاتر آبی امیدوار است در آستانه جشن‌های دهه فجر بتواند با حمایت مسئولان سالن مناسبی در مرکز استان برای اجرای نمایش این گروه تهیه کند. 

منبع : مهر