معلول کردستانی که توانمندی‌هایش غریب مانده است/صدای سکوت معلولانی که مسئولان نمی‌شنوند

 مردم ما اکثراً معلولان را اشخاص قشر دوم و ناتوان برشمرده و در مورد برخی از افراد از این هم پا فراتر گذاشته و معلولان را به نام‌های گوناگون و القاب نامناسب یاد می‌کنند، بدون اینکه این افراد بدانند که معلولیت محدودیت نیست و در صورتیکه فرصت‌ها برای آنها مساعد و فراهم شود، می‌توانند همانند دیگر افراد جامعه بدون هیچ مشکلی رفتار و کار کنند.

در حال حاضر معلولان علاوه بر داشتن مشکلات زیاد در حوزه‌های مختلف، نگاه ترحم‌آمیز مردم به آنان سبب هدررفت ظرفیت‌ها و توانمندی‌های آنان می‌شود در صورتیکه اگر فرصت مناسب برایشان مهیا شود فعالیت مستمری در جامعه خواهند داشت.

«صباح مجیدی» متولد 69 از سنندج یکی از معلولان ضایعه نخاعی بوده که تاکنون موفقیت‌های چشمگیری را در عرصه‌های مختلف داشته و می‌گوید معلولیت ناتوانی نیست و از تمام معلولان می‌خواهد ناتوانی و ناامیدی را به دل خود راه ندهند؛ با این معلول توانمند کردستانی گفتگویی داشته که در ادامه می‌خوانید.

تسنیم: از فعالیت‌های خود بگویید.

مجیدی:در بیشتر زمینه‌های فرهنگی، هنری، حمایتی و ورزشی فعالیت دارم. از سال 88 فعالیت هنری خود را در عرصه تئاتر کودک و نوجوان آغاز کردم و در نهایت سال 90 با 12 نفر دیگر، گروه تئاتری تشکیل دادم که سال 91 برای نخستین بار به جشنواره استانی راه یافت و مورد استقبال قرار گرفت بطوریکه به 9 نفر از اعضای گروه جوایزی اهدا و تقدیر شدند؛ علاوه بر آن در جشنواره منطقه زاگرس کرمانشاه با گروهی که 90 درصد از اعضای آن دارای معلولیت بودند همکاری داشتم و هدفم از تشکیل این گروه حضور مداوم و پررنگ معلولان در نمایش‌هاست تا توانایی‌های خود را به‌عنوان بازیگر در معرض دید مخاطبان قرار دهند.

تسنیم: چرا کار در عرصه کودک و نوجوان را انتخاب کردید؟

مجیدی: فرهنگ‌سازی یکی از موارد مهم و حائز اهمیتی است که از همان دوران کودکی می‌توان آن را نهادینه کرد بنابراین فعالیت ما در تئاتر کودک و نوجوان باعث می‌شود از همان ایام، کودکان با افرادی که از لحاظ جسمی دارای معلولیت هستند آشنا شوند و با این افراد به راحتی ارتباط برقرار می‌کنند و بر دیدگاه آنها تأثیر مثبتی خواهد داشت.

تسنیم: از فعالیت‌های ورزشی خود بگویید.

مجیدی:در سال 88  فعالیت ورزشی خود را در رشته پرتاب نیزه و وزنه آغاز کردم. در مسابقات کشوری پرتاب نیزه مدل طلا و در مسابقات پرتاب وزنه که بدون تمرین قبلی شرکت و مدال برنز را کسب کردم اما متأسفانه بخاطر کمبود امکانات، ورزش معلولین که برای روح یک معلول به نوعی درمان محسوب می‌شود وضعیت مطلوبی ندارد و فقط 15 روز قبل از مسابقات امکان تمرین برایمان وجود دارد. همین معضل و نبود امکانات باعث شد از عرصه ورزش مدتی دور بمانم.

تسنیم: در مورد فعالیت‌های اجتماعی خود بگویید.

مجیدی:در انجمن‌های مختلفی حضور داشتم و به همراه یکی از دوستان «انجمن قد کوتایان» که کودکان سندرم داون را نیز تحت پوشش قرار می‌دهد تاسیس کرده و قریب به یکسال با این کودکان کار کردیم و همین امر باعث شد به کودکان سندرم داون بهای بیشتری داده شود. این انجمن که نگاه خاصی نسبت به دنیای معلولین دارد با همکاری یکی از نشریات داخلی توانست مطالب و خواسته‌های خود را با ادبیاتی شیوا به گوش مردم برساند.

در حال حاضر علی‌رغم دغدغه‌های این انجمن، مدیریت آن را در اختیار فرد دیگری قرار داده تا زمان بیشتری را برای دیگر اهداف پیش‌رو صرف کنم.

تسنیم: سال 88 نقطه عطفی در زندگی شماست چراکه بیشتر فعالیت‌های فرهنگی و هنری، اجتماعی و ورزشی خود را در آن دوران آغاز کردید. دلیل این امر چیست؟

مجیدی: قبل از سال 88 محل زندگیم مناسب رفت و آمد نبود و به نوعی در خانه اسیر بودم و به دلیل وضعیت نامناسب اقتصادی امکان تعویض خانه تا قبل از این تاریخ میسر نبود.

خوشبختانه با تلاش‌های پدرم به مکانی جدید نقل مکان کردیم و این امر باعث و بانی شروع حرکتی بزرگ در زندگی‌ام بود و با دید بهتری با دنیای اطراف خود ارتباط برقرار کردم و فهمیدم در کودکی با انجام عملی جراحی از ناحیه نخاع دچار آسیب جدی شده‌ام اما با این وجود می‌توانم همانند فردی عادی برای رسیدن به آرزوهای خود تلاش کرده و زندگی عادی داشته باشم.

تسنیم: با توجه به تعدد فعالیت‌ها اهداف اصلی شما چیست؟

مجیدی: حضور مستمر و پررنگ معلولین در جامعه و آگاهی بیشتر مردم نسبت به این قشر هدف اصلیم در این راه است و امیدوارم به جایی برسیم که مردم با نگاه ترحم‌آمیز به ما نگاه نکنند چراکه خود و دوستانم علی‌رغم مشکلات و سختی‌ها موفقیت‌های زیادی کسب کرده‌ایم.

برخی از حمایت‌های نامناسب از قبیل جمع‌آوری سر بطری نوشابه برای اهداء ویلچر به معلولان و راه‌اندازی کمپین در آبی احساسات و عزت نفس معلولان را خدشه‌دار می‌کند و باعث آزار آنها می‌شود چراکه معلول گدا نیست و این عمل توهین به شعور وی است و باید همانند دیگران با این افراد برخورد و احترام قائل شد، بنابراین رسانه‌ها مخصوصاً صدا و سیما به همراه مردم، متولیان سازمان بهزیستی و انجمن‌های حامی می‌توانند در جلوگیری از این اعمال ترحم‌برانگیز و نامناسب که بیشتر جنبه سوءاستفاده دارد، همکاری کنند.

از متولیان سازمان بهزیستی انتظار می‌رود برای هر امور حمایت از معلولان مجوز صادر نکنند و در ابتدا به نوع حرکت و مناسب بودن آن توجه کنند و شهروندان نیز از روی احساسات تحت تأثیر این افراد سودجو قرار نگیرند.

تسنیم: از مشکلات پیش‌روی معلولان بگویید.

مجیدی: علی‌رغم شرایط سخت و محدودیت‌های پیش‌روی معلولان، وجود برخی نابرابری‌ها در جامعه شرایط را برای ما سخت‌تر کرده، نبود سالن برای اجرای عمومی تئاتر ویژه معلولان یکی از کاستی‌های فرهنگی است و فرصت تجربه این فعالیت‌ها را از معلول می‌گیرد.

کمبود رمپ‌های استاندارد یا جدا کردن آنها از مسیر اصلی مردم از دیگر معضلات پیش روی ماست چراکه این حرکت باعث جداسازی و فاصله بین قشر معلولان با دیگر افراد جامعه می‌شود و بر دیدگاه شهروندان تأثیر منفی دارد و بیشتر پارک‌ها و فضاهای تفریحی سطح شهر نیازمند مناسب‌سازی است و جایی برای تفریح نداریم.

تسنیم: چشم‌اندازی از آینده و اهداف خود را بیان کنید.

مجیدی:قصد دارم برای 50 نفر از معلولان شغل ایجاد کنم اما متأسفانه بنا به دلایلی از جمله کمبود منابع مالی و نبود اسپانسر این امر میسر نشده اما با دریافت وامی که بهزیستی کردستان قول پرداخت آن را داده به دنبال اجرایی کردن هدفم هستم.

منبع : تسنیم