شاهین طبری، رئیس هیأت مدیره شرکت چارگون: شناخت توان‌یا‌بان نیاز‌های آنها را آشکار می‌کند

مهندس شاهین طبری، رئیس هیات مدیره شرکت چارگون و از ایده‌پردازان رویداد توان‌تِک با اشاره به اینکه از 7 میلیارد انسانی که در جهان زندگی می‌کند یک میلیارد نفر معلول هستند، گفت همه‌ی مردم فکر می‌کنند حضور نیافتن افراد دارای معلولیت در جامعه به دلیل مناسب‌سازی نشدن اماکن و موانع فیزیکی است، اما به نظر ما بزرگ‌ترین مانع متناسب نبودن ذهن افراد است.

مشروح گفت‌وگوی مهندس طبری را با ستاد خبری توان‌تِک در زیر بخوانید:

*لطفا از نحوه شکل‌گیری توان‌تِک بگوید؟

ایده اینکه تکنولوژی می‌تواند به توان‌یابان کمک کند، متعلق به تیم الکام استارز است. الکام استارز شبیه یک استارت‌آپ آغاز به‌کار کرد.

نمایشگاه الکامپ، نمایشگاه گرانی بود و در ابتدا فضای کوچکی را در کنار آن به استارت‌آپ‌ها اختصاص دادند. این بخش نام الکام استارز را به خود گرفت. همان بخش امروز توانسته است به مرحله‌ای برسید که یک بخش اصلی از نمایشگاه الکامپ را به الکام استارز اختصاص دهد.

متاسفانه ذهنیت اشتباهی در جامعه وجود دارد که توان‌یابان نمی‌توانند فردی باشند که مشکل افراد دیگر را حل کنند. همه‌ی افراد نقطه ضعف دارند اما توان‌یاب چون نقطه ضعفش عیان است و دیده می‌شود این ذهنیت برایشان به وجود آمده است. این تصور اشتباه باعث می‌شود افراد دارای معلولیت به راحتی نتوانند به اجتماع ورود پیدا کنند.

از 7 میلیارد انسانی که در جهان زندگی می‌کند یک میلیارد نفر معلول هست. همه‌ی مردم فکر می‌کنند حضور نیافتن افراد دارای معلولیت در جامعه به دلیل مناسب‌سازی نبودن اماکن و موانع فیزیکی است، اما به نظر ما بزرگ‌ترین مانع متناسب نبودن ذهن افراد است.

برآورد ما این است که این نمایشگاه می‌تواند آن استریو تایپی را که در ذهن‌ها ساخته شده و توان‌یاب را نیازمند به کمک معرفی می‌کند، از بین ببرد.

توان‌تِک توسط تیم الکام استارز برای اولین بار در رعد برگزار شد، در همان سال اول کسب و کارهای زیادی حاضر شدند و نسبتاً نمایشگاه بزرگی شکل گرفت. از سال بعد به الکامپ آمد و در یک غرفه کوچک‌تر با حضور کسب ‌وکارهای که به توان‌یاب‌ها کمک می‌کردند یا توان‌یاب‌هایی که صاحب کسب و کار بودند، حضوری چشمگیر داشت.

این موضوع خیلی دیده شد و برای همه دلنشین بود که وجود این افراد در جامعه می‌تواند تغییر ایجاد کند، و امسال توان‌تِک بزرگ‌تر دیده شد و بخش‌های مختلفی دارد.

یک بخش مختص به کسب و کارهایی هستند که متناسب‌سازی را انجام داده‌اند. بخش دیگر استارت‌آپ‌هایی هستند که در تلاش‌اند مشکلات کسانی که مسائل مشترک دارند را برطرف کنند و بخش سوم که امسال در کنار رعد قرار گرفته بیش از 25 انجمن حوزه افراد دارای معلولیت‌اند که در تلاش دارند، مسائل مربوط به توان‌یاب‌ها را تسهیل کنند.

*چطور می‌توان سایر کسب وکارها را به دسترسی پذیری تشویق کرد؟

معمولاً انسان کاری را انجام نمی‌دهد، مگر نیازی را احساس کند. واقعیت این است که نه تنها کارآفرین‌ها با دقت به نیاز جامعه نگاه می‌کنند، بلکه در کل جامعه این مشکل وجود دارد که افراد دارای معلولیت از جامعه جدا شده‌اند.

بزرگ‌ترین مشکل افراد دارای معلولیت این است که مردم فکر می‌کنند در دیدار با یک توان‌یاب باید احساس دلسوزی کنند، در صورتی که همه افراد مشکلات مخصوص به خود را دارند که دیده نمی‌شود.

اولین نکته که باید مورد توجه قرار گیرد، این است که ما بتوانیم با توان‌یاب‌ها آشنا شویم و بدانیم که آنها هم به راحتی می‌توانند به سایرین کمک کنند.

مسؤولی می‌گفت آمار 11 درصدی افراد دارای معلولیت درست نیست، چون امکانات را فراهم می‌کنیم، اما کسی از آن استفاده نمی‌کند، دلیل این موضوع این است که توان‌یاب‌ها در جامعه حضور پیدا نمی‌کنند. وقتی با توان‌یاب‌ها آشنا شویم، قطعاً معابری که مناسب‌سازی شده است را مسدود نمی‌کنیم. گام بعد این است که صاحب کسب و کار متوجه می‌شود این اتفاق از لحاظ اقتصادی به سود اوست. این شناخت است که باعث نیاز می‌شود.

*در خصوص اطلاع رسانی باید چه کارهایی انجام شود؟

این فرهنگ غلط در یک روز و یک هفته و یک سال به وجود نیامده است، از طرف دیگر ما هم یک سازمان کشوری نیستیم. اما من فکر می‌کنم این فرهنگ سازی قدم به قدم شکل خواهد گرفت. تغییر ذهنیت افراد به زمان نیاز داریم.

اگر هر فردی به سهم خودم به دنبال برداشتن قدم‌های کوچک باشد این تغییر محقق خواهد شد. امیدوارم مسؤولان کشور هم به این مرحله برسند. متاسفانه هنوز نرسیده‌اند به این دلیل که افرادی که برای تبلیغات انتخاباتی اقدام می‌کنند، حتی یک شعار برای بهبود شرایط توان‌یاب‌ها ندارند در حالی که افراد دارای معلولیت هم رای می‌دهند ولی انتظار ندارند که برای آنها کاری انجام شود.

قدم به قدم باید پیش رفت هر فرد باید به اندازه خودش قدم بردارد. امیدوارم این قدم‌های کوچک مشکل بزرگی را برطرف کنند. فقط تغییر فرهنگ است که می‌تواند این رویه را تغییر دهد. بزرگ‌ترین خلا ما بحث فرهنگی است که اگر اصلاح شود، اتفاق‌های خوبی خواهد افتاد.