در روز جهانی افراد دارای معلولیت سفیران توانمندی رعد چالش‌های خودشان بیان کردند

گزارشی از مراسم 12 آذر 1402

به مناسبت فرا رسیدن 12 آذر روز جهانی افراد دارای معلولیت، همایش «چالش­ های اشتغال برای ده میلیون نفر فرد دارای معلولیت» با حضور تعدادی از مدیران عامل مؤسسات کاریابی، مدیران منابع انسانی و اعضا هیأت مدیره و هیأت امنای مجتمع رعد برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی مجتمع رعد؛ در ابتدای این مراسم آنت میناسیان مدیرعامل مجتمع رعد با بیان تاریخچه­ای از فعالیت­های این مؤسسه، افزود: رعد حدود 40 سال پیش با مأموریت آموزش و اشتغال افراد دارای معلولیت کار خودش را آغاز کرد و همزمان با کسب سوابق و تجارب آموزشی فعالیتش را به 2 بخش آموزش علمی نظیر: برنامه­‌نویسی، طراحی، سئو و ... و دوره­های مهارتی و هنری مانند: نقاشی، خیاطی، صنایع دستی و ... تفکیک کرد تا شتاب موفقیت کارآموزان و هنرجویان را افزایش دهد و ضمن رسیدن به مرحله کارآموختگی، خانواده­ها نتیجه    حمایت­هایشان را در موفقیت فرزندانشان مشاهده کنند.

وی در ادامه با طرح این سؤال که مسؤولیت اجتماعی چه معنا و مفهومی دارد؟ و هریک از ما به عنوان یکی از افراد جامعه چه مسؤولیتی در قبال این گروه برعهده داریم، افزود: در پارادوکس استرلین ما آموختیم، همیشه درآمد بالا و موفقیت موجب خوشحالی و شادی نمی­شود و از یک جایی این نمودار خطی می شود و در این زمان برای اینکه به لذت پایدار دست پیدا کنیم می‌بایست دیگران را در شادی‌هایمان سهیم کنیم و کمک به دیگران معنی صحیح مسؤولیت اجتماعی است که هر نفر از ما به این فکر کنیم، خودم چه کاری می‌توانم انجام بدهم و چه نقشی ایفا کنم. از این مرحله به بعد ما شروع می‌کنیم به معنا ساختن و به مسؤولیت خودمان در برابر خویشتن، خانواده، جامعه و حتی آینده جهان فکر می‌کنیم.

میناسیان با اشاره به مفهوم تنوع (Diversity) گفت: این عبارت به معنای توجه به تفاوت‌ها و ارزش آنهاست، نقطه مقابل محو شدن و دیده نشدن است به معنای آن است که کدام یک از ما حاضریم در محل کارمان با یک نفر سندروم داون همکار شویم و با او کار کنیم اگر می‌خواهیم این افراد در جامعه حضور داشته باشند، باید برایشان تبعیض مثبت قائل شویم و با رواداری جامعه را برای پذیرش و حضور افراد دارای معلولیت آماده کنیم.

مدیرعامل رعد در ادامه هدف از برگزاری این همایش را پیدا کردن نقش و مسؤولیت هر فرد در قبال افراد دارای معلولیت عنوان کرد و افزود: رسیدن به این نقش و مسؤولیت معنای «دگر دوستی مؤثر» است در این شرایط ما می‌توانیم به خوشحالی ماندگار برسیم و اطمینان داشته باشیم به مسؤولیت اجتماعی خود عمل کرده ایم.

در ادامه این مراسم نازیلا صادقی کارآموز سال های نه چندان دور رعد در صحنه حاضر شد و داستان زندگی خود را این گونه آغاز کرد که از بدو تولد دکترها به پدر و مادرم گفتند، دختر شما مبتلا به بیماری استخوان سازی ناقص شده و او نمی‌تواند راه برود و اگر به کمک انجام عمل‌های جراحی بتواند یک زندگی ساده در کنار خانواده را ادامه با این حال پدر و مادرم هیچ وقت ناامید نشدند و در تمام مراحل درمان و تحصیل  از من حمایت کردند و حتی وقتی که می‌خواستند من را در مدارس استثنایی ثبت نام کند، مادرم قبول نکرد و با انجام آزمایشات و تست های متعدد آموزش و پرورش مجاب شد من در مدارس عادی تحصیل کنم و مادرم هر روز مرا بغل می کرد و به سر کلاس می‌برد.

وی با اشاره به سختی‌های دوران تحصیل، گفت: وقتی سال دوم رشته مدیریت را می‌گذراندم توسط یکی از دوستانم با رعد آشنا شدم و آنجا کار با نرم‌افزارهای گرافیکی را شروع کردم و پس از آنکه برای همکاری با دانشگاه رعد دعوت شدم، تحصیل در رشته گرافیک را نیز آغاز کردم و کار و تحصیل را با هم انجام می‌دادم، پس از پایان تحصیل برای فعالیت‌های حرفه‌ای در امور گرافیکی، روابط عمومی رعد و شغل گرافیست را انتخاب کردم و در ادامه کسب و کار خودم را با تأسیس کانون تبلیغاتی دنبال کردم که به علت نوسانات اقتصادی به ورشکستگی رسیدم و به صورت آزاد کار (Free lancer) سفارشات گرافیکی و طراحی را انجام می­دارم.

نازیلا صادقی در ادامه به موضوع سفرهایش پرداخت و گفت: سفر همیشه برای من و خانواده، اهمیت خاصی داشته است و خودم به عنوان یک گردشگر از 5 سال پیش سفرهای انفرادی داخل کشور را آغاز کردم و اغلب قلعه‌ها و ارتفاعات ایران را زیر پا گذاشته‌ام و همزمان طبیعت‌گردی خارج کشور را با کشور نپال آغاز کردم، اما در هفتمین سفر خارج کشورم که چند ماه پیش انجام شد با حمایت مالی رعد به عنوان سفیر توانمندی به معبد صلح جهانی صعود کردم تا نمادی باشم از توان و انگیزه افراد دارای معلولیت و این پیام را به جامعه منتقل کنم «چنانچه فرصت و امکانات مناسب در اختیار افرادی همچون ما قرار بگیرد، جامعه افراد دارای معلولیت هم در ایجاد حس نشاط و غرور ملی می‌توانند نقش داشته باشند»

فرزاد خلیلی آخرین سخنران این همایش با اشاره به وضعیت فرهنگی محل سکونتش که سر کوچه ایستادن و دادزدن ارزش محسوب می‌شد، گفت: تا سن 16 سالگی و فوت پدرم من متأثر از این فضا خیلی مقید به ارزش‌های خانواده نبودم و بعد از این اتفاق هم سانحه رانندگی که به قطع پایم منتهی شد مرا به یک انسان بخور و به‌خواب تبدیل کرد که هرچه می‌گفتم بلافاصله انجام می‌شد اما وقتی با رعد آشنا شدم و دیدم اینجا با خانه فرق می کند و کسی کمر خدمت نبسته که هرچه می خواهم فوراً اجابت کند و وقتی آب خواستم به من گفتند آبسرکن آنجاست خودت برو آب بخور و من فهمیدم هر چیزی می خواهم باید برایش تلاش کنم.

وی علت رو آوردن به ورزش را یک اتفاق ساده بیان کرد و گفت: روزی در کلاس تعمیرات موبایل در رعد وقتی استاد گفت آن وسیله را از روی میز به او بدهم، دست های بلند و کشیده من توجه او را که مربی والیبال نشسته هم بود، جلب کرد و پرسید تا به‌حال والیبال نشسته بازی کردی؟ و من گفتم هرگز. بعد دعوتم کرد یک بار به تمرینات تیم والیبال نشسته رعد سری بزنم که رفتن همانا و دعوت به عضویت تیم جوانان والیبال نشسته همان.

در ادامه من تلاش های زیادی کردم تا از مؤسسات داخلی مدرک مربی‌گری بدنسازی بگیرم اما آنها به علت معلولیتم به من مدرک ندادند اما این مدرک را از یک مؤسسه معتبر بین­المللی دریافت کردم و فعالیت ورزشی خودم را در مسابقات ماراتن دنبال می کنم و امروز با حمایت رعد تیم 10 نفره ورزشکاران ویلچرران آماتور را برای نخستین بار از خط پایان مسابقه بزرگ ماراتن کیش عبور دادم که پس از 8 ماه تلاش این موفقیت به دست آوردند.

این مربی جوان در خاتمه سخنانش افزود: در حال حاضر مقدمات حضور در مسابقه مارتن برلین را فراهم می کنم که در ماه‌های آینده برگزار خواهد شد.

در بخش پایانی همایش که همزمان با پذیرایی از حضار و معاشرت‌های حرفه ای اجرا می‌شد، جورچین «به توان تو، به توان فردا» توسط میهمانان با تکنیک کاشی معرق چیده شد که نمادی از مشارکت جامعه در دیده شدن استعدادها و توانایی‌های جامعه افراد دارای معلولیت است و همچنین فرم‌هایی توسط حضار برای بیان حمایت‌هایی که قصد دارند به صورت فردی یا سازمانی در قبال افراد دارای معلولیت برعهده بگیرند، تکمیل شد.