استیج الکام تانکز میزبان سخنران های توان تک شد

دسترس پذیر کردن کالاها و خدمات برای افراد دارای معلولیت

در نخستین روز آغاز بکار نمایشگاه الکامپِ بیست و هفتم، استیج الکام تاکز میزبان سخنرانان توان‌تِک بود و گروهی از علاقه‌مندان دسترس‌پذیر کردن کسب و کارها  و سرویس‌دهندگان اینترنتی با حضور در سالن 27 نمایشگاه از سخنرانی‌ها استفاده کردند.

به گزارش روابط عمومی مجتمع رعد؛ الکام تاکز که یکی از بخش‌های جانبی نمایشگاه الکامپ محسوب می­‌شود و هدفش فراهم آوردن فرصتی برای بیان دیدگاه­‌ها و آرا کارشناسان و متخصصانِ حوزه فناوری اطلاعات و بیان فرصت­‌ها و تهدیدهای کسب و کارها ­است و در نخستین روز فعالیت الکامپ این فضا میزبان سخنرانان توان‌تِک بود.

براساس این گزارش دکتر مصطفی نقی­‌پور از مدیران شرکت پویندگان دانش سیستم‌­های توان‌­افزای پاسارگاد(پداسیس) که در زمینه طراحی و ساخت ربات‌­های کمک حرکتی و توانبخشی فعالیت می­‌کند درمورد انگیزه این شرکت برای تولید اندام‌­پوش‌­ها کمک­ حرکتی افراد دارای معلولیت گفت: یکی از ورزشکاران زن انگلیسی که در اثر حادثه‌­ای به آسیب نخاعی مبتلا می­‌شود با استفاده از ربات­‌های کمک حرکتی در مسابقه اسب ­سواری لندن شرکت می­‌کند و در آن مسابقه موفق به کسب عنوان قهرمانی می‌­شود. وی زمانی که از روبان خط پایان عبور می­‌کرد، لبخندی برچهره داشت که ما در پداسیس دنبال نشاندن همان لبخند بر چهره افراد دارای معلولیت ایران هستیم.

وی در ادامه به حمایت­‌ دولت­‌ها برای توسعه خدمات شرکت­‌های دانش­ بنیان و کمک به جامعه افراد دارای معلولیت اشاره کرد و افزود: شرکت­‌های بیمه­‌گر در آمریکا براساس مطالعات انجام شده متوجه شدند، استفاده ار اندام‌­پوش­‌های رباتیک سال اول 21 و سال دوم 68 درصد صرفه­ جویی درمانی برای استفاده­‌کنندگان به دنبال دارد و این موضوع کمک مهمی به اقتصاد سلامت و درمان جامعه هدف می­‌کند.

علیرضا کیانپور مدیرعامل شرکت گلرنگ سیستم، بازوی توسعه فناوری اطلاعات و تکنولوژی گروه صنعتی گلرنگ با اشاره به توانایی جامعه افراد دارای معلولیت گفت: براساس آمارغیررسمی 5 درصد افراد هر جامعه با نوعی از معلولیت درگیر هستند به عبارت دیگر بین 4.5 تا 7 میلیون نفر در کشور ما با این مشکلات زندگی می­‌کنند یعنی با درنظر رفتن نرخ حوادث رانندگی و همچنین پدیده فزاینده سالمندی، ضرورت بهره‌­مندی از فناوری برای بهبود کیفیت زندگی افراد دارای معلولیت اجتناب­‌ناپذیر است.

وی افزود: اگر چه براساس رویکر مسؤولیت اجتماعی شرکت­‌ها امروز خیلی‌ها به مناسب­‌سازی و دسترس‌­پذیری فیزیکی فکر می­‌کنند اما باید سوپراِپ­‌هایی مثل: دیجی­ کالا و اسنپ برای توسعه دسترس ­پذیر شدن کالاها و خدماتشان به نحوی که افراد دارای معلولیت بیشتر از این محصولات استفاده کنند کار و تلاش انجام دهند.

پوریا عالی نویسنده، طنزنویس و روزنامه­‌نگار دهه­‌های 80 و 90 که با اپلیکیشن آی قصه، نویسندگی برای کودکان را دنبال می­‌کند با بیان خاطراتی از خودش گفت: لکنت زبان به من فرصت داد تا به جای اینکه با آدم­‌ها صحبت کنم، بیشتر کتاب بخوانم و تا دوم راهنمایی بیشتر کتاب‌هایی که بدستم می­‌رسید، می­‌خواندم به همین علت به مطالعه علاقه­‌مند شدم. همچنین وقتی پایم شکست و مجبور شدم با 2 عصا راه بروم، متوجه شدم ما درباره زندگی چه بخشی از جامعه دقت نکرده‌­ایم و از کنارشان گذر کردیم. اگر درست فکر کنیم متوجه می­‌شویم افراد دارای معلولیت به لحاظ وسعت سرزمینی و جمعیت برابر 2 استان بزرگ و زیبای ایران یعنی اصفهان و شیراز هستند یعنی ما این 2 استان را ندیده‌­ایم و در برنامه و برنامه­‌ریزی‌­ها این 2 استان محاسبه نکرده‌ایم، زیرا جمعیت افراد دارای معلولیت ما بین 10 تا 11 میلیون نفر است و ساکنان این 2 استان هم حدود 10 میلیون و 500 هزار نفر است مثل این است که ما این 2 استان را از نقشه کشور جدا کرده باشیم و افراد دارای معلولیت را از کشور، شهر و خانه جدا کنیم. به عبارت دیگر «تفکیک من از ما» بر افکار ما حاکم شده است. در این نگاه موضوع "عدالت توزیع" مباحث "عدالت آموزش" و "عدالت بهره‌­وری" را تحت تأثیر قرار داده است.

اما راه­ حل اصلی در آن است که ما مسؤولیت فرد خود را براساس عدالت توزیع بپذیریم و "حاکم سرزمین کوچک خود باشیم" منتظر هیچ دولت، دستگاه و شخص دیگری نباشیم. قطعاً جهان ما بدون شیراز و اصفهان یک چیز مهمی کم دارد.

در ادامه نازیلا صادقی کارآموز، دانشجو، همکار سابق مجتمع رعد ، کارآفرین، طبیعت­گرد و ماجراجو با یادآوری اینکه ماجراجویی زندگی را با 35 عمل جراحی دوران کودکی روی پاهایم آغاز کردم و در ادامه با قبولاندن حق ثبت نام در مدارس عادی به مدیران آموزش و پرورش  به دلیل هوش و استعداد زیادم ادامه دادم تا اینکه در دوران تحصیل در دانشگاه با مجتمع رعد آشنا شدم و ضمن ادامه تحصیل، عضو تیم ملی مهارت افراد دارای معلولیت ایران شدم و در مسابقات ابی­‌لیمپیک سئول کره جنوبی مقام پنجم گرافیک را کسب کردم.

وی با اشاره به مدتی در مجتمع رعد مشغول به کار بود، افزود: برای اینکه عرصه جدیدی را تجربه کنم بِرند "نویک" را پایه گذاری کردم و همزمان طبیعت گردی ایران و در ادامه سایر کشورها مانند: نپال، فیلیپین و ... دنبال کردم و امروز در نقش "سفیر توانمندی رعد" به عنوان یک فرد تأثیرگذار به دوستان دارای معلولیتم کمک می­‌کنم که با کشف استعدادهای خود به توانایی و توانمندی برسند.

ملینا پیرنظری ناشنوایی که با 4 درصد ناشنوایی از یک گوش و ناشنوای کامل از گوش دیگرش تجربه­‌های ارزشمند داشته است، سخنران بعدی بود که گفت: با وجود اینکه وضع مالی خانواده خوب بود علاقه داشتم، مستقل باشم و خودم کسب درآمد کنم به همین خاطر دست‌ساخته‌­های خودم را در جاهای مختلف شهر می‌­فروختم، بعد فکر کردم خارج از ایران  فروش محصولات هنری را تجربه کنم چون پدرم با سفرم مخالفت کرده بود، بدون اجازه پدرم به دبی رفتم و آنجا موفق به فروش محصولات شدم در برگشت، چند ماه پدرم با من قهر کرد. من به او گفتم دوست دارم خودم مستقل باشم. چند وقت بعد همسر سفیر امارات تماس گرفت و ابراز علاقه کرد که به او ساخت محصولات هنری را  آموزش دهم و این کار باعث شد تا به گفتاردرمانی مراجعه  کنم و رفته رفته صحبت کردن را تمرین کردم و الان طوری صحبت می‌کنم که همه فکر می­‌کنند، اقلیت مذهبی هستم.

وی در ادامه افزود: برای اینکه شرکت­‌های ارایه دهنده خدمات بیمه عمر و بازنشستگی، پرداخت هزینه سمعک را قبول نمی­‌کردند، کتاب­‌ قوانین بیمه را خریدم و برای نمایندگی بیمه امتحان دادم و موفق به اخذ نمایندگی بیمه شدم و بعد به آنها گفتم ناشنوا هستم و برای گرفتن هزینه سمعک این کار را کردم هرچند آخر هم آن هزینه را به من ندادند و گفتند این یک قانون بین‌المللی است و نم­ی‌توانیم خلاف آن عمل کنیم اما افراد ناشنوا مشکلات زیادی دارند چون هزینه­‌های گفتاردرمانی زیاد است و نمی­‌توانند درمان مناسب بگیرند، دایره واژگانی آنها بسیار اندک و محدود است و نمی­‌توانند با دیگران ارتباط برقرار کنند و اغلب گوشه­‌گیر و منزوی می شوند.

احمد نجفی روزنامه­‌نگار و متخصص روابط عمومی با چند خاطره در جایگاه حاضر شد و گفت: یکی از دوستانم را به تحریریه روزنامه بردم و چند روز بعد سردبیرم گفت: به ایشان بگویید دیگر لازمش نداریم، اینجا نیاید. به دوستم که گفتم، او گفت: حالا می‌­توانی به من تایپ 10 انگشتی را یاد بدهی و من به خودم گفتم چگونه ممکن است در بهترین حالت من بتوانم تایپ 6 انگشتی را یاد بدهم] وی یکی از دستانش انگشت ندارد[ خاطره بعدی مربوط به وقتی است که می‌خواستنم در یک خبرگزاری آنلاین استخدام بشوم، مدیرش گفت: تو می‌توانی  10 انگشتی تایپ کنی؟ و خاطره سوم به زمانی مربوط می‌­شود که می‌­خواستم گواهینامه رانندگی بگیرم و مربی رانندگی گفت: مگر می‌­توانی با این پایت ترمز و کلاج بگیری. زیرا یکی از پاهای من پروتز دارد. اما همه این کارها شدنی است زیرا با استفاده از فناوری­‌های نوین، ابزارهایی در اختیار افراد دارای معلولیت قرار می­گیرد تا بتوانند زندگی شخصی خود را با کیفیت ادامه بدهند و این یعنی ایجاد فرصت­‌های برابر و دسترس پذیرکردن خدمات برای افراد دارای معلولیت، همین است.

آخرین سخنرانان توان­‌تِک گلاره عباسی و امیر سلیمانی بودند که به اجمال درباره وب سایت سونیا با حضار صحبت کردند. گلاره عباسی بنیانگذار سونیا با اشاره به سابقه 5 ساله در زمینه تولید محصولات فرهنگی برای افراد نابینا، گفت: کار تولید محصولات فرهنگی و هنری برای نابینایان را از سال 1398 آغاز کردم و ابتدا با توضیح‌دار کردن و پرده‌­خوانی فیلم‌­های سینمایی کار شروع شد اما به سرعت پادکست، رادیو، سریال، کتاب صوتی و اخبار به فهرست خدمات سونیا اضافه شد.

وی با اشاره به برگزاری 14 رویداد حضوری، افزود: برگزاری دوره‌­های آموزش حضوری در مناطق دوردست مثل چابهار و استفاده از ظرفیت­ هنرمندان نابینا برای دوبله فیلم­‌های سینمایی از دیگر فعالیت­های سونیا است که به صورت رایگان و با حمایت حامیان مالی نیکوکاران این محصولات فرهنگی در اختیار جامعه قرار می‌­گیرد.

در ادامه امیر سلیمانی با اشاره به تولیدات محصولات فرهنگی برای افرادی با نیازهای ویژه، گفت: امروز توصیف صوتی(Audio description) یکی از امکانات دسترس‌­پذیری اغلب سکوها، نرم­‌افزارها و اپلیکیشن­‌های بازار محسوب می­‌شود و ما در سونیا تلاش می­‌کنیم با خلق فرصت برابر برای جامعه هدف کیفیت زندگی آنها را ارتقا بدهیم.

شایان ذکر است تمام سخنرانی­‌های توان‌­تِک در استیج الکام تاکز با همراهی رابط ناشنوایان برای عزیزان کم‌­شنوا و ناشنوا دسترس‌­پذیر شده­ بود و در فواصل سخنرانی‌ها گروه هنری دستان گویا (گروه سرود ناشنوایان) چند برنامه هنری اجرا کردند.