بر اساس برنامه سازمان ملل تا سال 2030 باید امکان اشتغال برابر برای همه فراهم شود

شیدا شهیدی به مشکلات پیش روی ناشنوایان و کم شنوایان پرداخت و افزود : زبان اشاره به عنوان پل ارتباطی افراد ناشنوا و هویت آنها با جامعه است و دولت ها ملزم هستند که یادگیری زبان اشاره را تشویق کنند و هویت زبانی جامعه ناشنوایان را ارتقا بخشند.

وی ادامه داد: این هویت بخشی سبب می شود که دولت ها هویت ویژه فرهنگی و زبانی ناشنوایان، شامل زبان اشاره و فرهنگ ناشنوایان را به رسمیت بشناسند و از آن حمایت کنند.

شهیدی با اشاره به اینکه زبان های اشاره از نظر جایگاه و شان با زبان های گفتاری یکسان هستند،خاطر نشان کرد: از دیدگاه سازمان ملل نیز باید تا سال 2030 میلادی دستیابی به اشتغال به طور کامل و برابر و ایجاد شغل مناسب برای تمامی زنان و مردان، جوانان و افراد دارای معلولیت محقق شود.

شهیدی با اشاره به قانون کنوانسیون جهانی حقوق معلولان که نزدیک به پنج سال پیش به امضای دولتمردان رسیده است ،گفت :افراد ناشنوا نیز مانند افرا شنوا حق دارند از امکانات آموزشی و دیگر امکانات بهره مندشوند و براساس این کنوانسیون دولت ها وظیفه دارند زبان اشاره و فرهنگ ناشنوایان را به رسمیت بشناسند.

وی با اشاره به ماده 9 این کنوانسیون یادآوری کرد :همچنین دولت ها وظیفه دارند امکانات دسترسی به اطلاعات و ارتباطات برای نا شنوایان را فراهم کنند و خدمات مانند رابط و فرستاند آنها به دانشگاه برای یادگیری بهتر را برای افراد ناشنوا فراهم و هزینه های مربوط را پرداخت کنند .

در ماده 9(دسترسی )این کنوانسیون آمده است : دولت های عضو برای توانا سازی افراد دارای معلولیت جهت مستقل زندگی کردن و مشارکت کامل در تمامی جنبه های زندگی، تدابیر مناسبی را جهت تضمین دسترسی افراد دارای معلولیت بر مبنای برابر با سایرین به محیط فیزیکی، ترابری، اطلاعات و ارتباطات از جمله نظام و فناوری اطلاعات و ارتباطات و سایر تسهیلات و خدمات ارائـه یا فراهـم گردیده جهت عمـوم در مناطق شهـری و روستـایی اتخاذ خواهند کرد.

این شرایط و امکانات شامل ساختمان ها، جاده ها، ترابری و سایر تاسیسات بیرونی و درونی از جمله مدارس، خانه ها، تاسیسات پزشکی و محیط های کار، اطلاعات، ارتباطات و سایر خدمات از جمله خدمات الکترونیکی و خدمات اورژانس و رابط و مترجم می باشد .

شهیدی با اشاره به ماده 27 کنوانسیون حقوق معلولان نیز گفت: ناشنوایان نیز مانند دیگر افراد در جامعه حق برخورداری ازشغل و استخدام در ادارات دولتی دارند ،اما متاسفانه در ایران برخورداری از 3درصد استخدام ها برای معلولان به صورت کامل اجرا نمی شود و از آنها استفاده نمی شود .

در ماده 27( کار و استخدام) آمده است :‎ دولت های عضو، حق افراد دارای معلولیت را جهت کار کردن بر مبنای برابر با سایرین به رسمیت خواهند شناخت و این امر شامل حق برخورداری از فرصت امرار معاش از طریق کار آزادانه انتخاب شده و پذیرفته شده در بازار کار و محیط کاری می گردد که برای افراد دارای معلولیت باز،فراگیر و قابل دسترس باشد،دولت های عضو از تحقق حق کار از جمله برای آن دسته از افرادی که طی دوران اشتغال دچار معلولیت می گردند از طریق اتخاذ اقدامات مناسب از جمله قانونگذاری برای موارد زیر صیانت کرده و آن را ارتقاء خواهند بخشید.

شهیدی با اشاره به تفاوت افراد کم شنوا و ناشنوا در فرهنگ جامعه ناشنوایان یاد آوری کرد: افرادی که افت شنوایی شدید دارند به طور معمول نمی توانند از شنوایی به عنوان حس ورودی اطلاعات استفاده کنند به همین علت آنها را ناشنوا می دانند اما زمانی که کم شنوایی وجود داشته باشد می توان با برنامه ریزی خدماتی ارایه داد و فرد را از گرفتاری کم شنیدن رها کرد تا بهتر بتواند با مردم و جامعه ارتباط برقرار کند.

نایب رییس هیات مدیره کانون ناشنوایان ایران تشخیص زودهنگام مشکل شنوایی را در شکل گیری زبان کودک موثر دانست و اظهار کرد: هنگامی که کودکی به دنیا می آید باید هر چه سریع تر ناشنوایی او تشخیص داده شود.

وی ادامه داد: اگر کودک به این عارضه دچار بود بایستی با تجویز پزشک سمعک تهیه شود و توان بخشی صورت گیرد،انتخاب روش برقراری ارتباط با دیگران اهمیت چندانی ندارد و باید این موضوع برعهده خود خانواده گذاشته شود اما تشخیص زود هنگام مشکل شنوایی و شروع آموزش برای شکل گیری زبان و مفاهیم در کودک ناشنوا بسیار مهم است.

وی با بیان این موضوع که اختلالات ارتباطی باعث منزوی شدن ناشنوایان می شود،تاکید کرد: جامعه اطلاعات زیادی درباره ناشنوایی و کم شنوایی ندارد و به راحتی نمی تواند با آنها ارتباط برقرار کند.

وی اضافه کرد: باید مردم را با این افراد آشنا و به آنها اطلاع رسانی کرد،به دلیل آن که نمی توانند حقوق خود را از جامعه مطالبه کنند گاهی دچار سرخوردگی، گوشه گیری و انزوا می شوند و ترجیح می دهند با ناشنوایان دیگر ارتباط داشته باشند.

وی با بیان اینکه فرد ناشنوا به طور عادی نمی تواند با افراد ارتباط برقرار کند ،گفت : بنابراین ممکن است با توانایی خود به دنبال راه حل و حفظ روحیه خود هم باشد و حتی به دیگران زبان اشاره بیاموزد.

شهیدی تاکید کرد: باید تا جایی که امکان دارد فضای ارتباطی مناسب تری را برای افراد کم شنوا و ناشنوا فراهم کرد تا ارتباطات میان فردی با سرعت و گستردگی بیشتری فراهم شود.

وی با بیان مشکلات ناشنوایان درباره استفاده یکسان آنها از امکانات شهری،نیز گفت: ناشنوایان نمی توانند از محیط اطراف خود از راه صدا آگاهی یابند و به همین دلیل از حس بینایی و لامسه در درک محیط استفاده می کنند پس لازم است برای آنها به مناسب سازی محیط به منظور درک صحیح از فضاهای شهری اقدام شود .

نایب رییس هیات مدیره کانون ناشنوایان ایران خاطر نشان کرد:ناشنوایان نیز همانند دیگر معلولان کشور برای یافتن شغل با مشکل رو به رو هستند در صورتی که آنها به دلیل اینکه صدای اطراف خود را نمی توانند بشنوند، از لحاظ کیفیت کاری از تمرکز بالایی برخوردار هستند.

وی با بیان اینکه سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور تلاش دارد که ناشنوایان در کنار افراد عادی تحصیل کنند،گفت : برای آنها بایستی برای برقراری ارتباط با شخصی که به صدای آنها آشنا نیست، در کنار لب زدن از زبان اشاره استفاده کنند.

شهیدی با تاکید بر اینکه این زبان در تمام کشورهای دنیا استفاده می شود ،ادامه داد: اما در ایران روی لب خوانی و گفتار درمانی آنها تاکید بیشتری می شود و همین مسئله سبب شده است تا کودکان ناشنوا که در مدرسه های عادی درس خوانده اند تقاضای بازگشت به مدرسه های باغچه بان را داشته باشند.

منبع : ایرنا