شامگاه یکشنبه ۲۱ آبان ۱۳۹۶ بود، که زلزله ای به بزرگی ۷.۳ ریشتر در ۵ کیلومتری شهر ازگله استان کرمانشاه رخ داد، این زلزله در نزدیکی مرز ایران و عراق واقع شد و طی آن ۵۷۴ نفر از هم وطنان ما کشته شده و ۹۳۸۸ نفر نیز مجروح شده‌اند.
در نزدیک به ۲ ماه گذشته از زمین لرزه کرمانشاه، زمین لرزه های متعددی در استان های کرمان، کرمانشاه و دیگر مناطق کشور رخ داد و فضای کشور را زلزله پر کرد، همه جا صحبت از زلزله بود و این امر با وقوع ۲ زلزله ۵.۲ و ۴.۲ ریشتری در ملارد استان تهران بیشتر نیز شد.
تعداد زیادی از مجروحین زلزله کرمانشاه دچار معلولیت شده و مجبور هستند، مدت زمانی را روی ویلچر بگذرانند، اما این که کشور ما آمادگی پذیرش معلولان را داشته باشد و یا خیر، مساله ای است، که متاسفانه باید بگوییم، پاسخ منفی است.
یکی از معلولان حادثه زلزله رودبار، منجیل و طارم، که ۲۷ سال است، میهمان آسایشگاه کهریزک است، در خصوص این زلزله گفت: زلزله ای به بزرگی ۷.۴ ریشتر، در ساعت ۳۰ دقیقه بامداد پنجشنبه ۳۱ خردادماه ۱۳۶۹ در نزدیکی شهر رودبار و روستاهای تابعه در استان گیلان رخ داد و حدود ۳۷ هزار نفر از هم وطنان عزیزمان در این حادثه جان دادند و حدود ۵۰۰ هزار نفر بی‌خانمان شدند.
خانه ها و اماکن عمومی برای حضور معلولان مناسب نیست
«گلدسته» که در زمان وقوع زمین لرزه ۱۹ سال داشت و اکنون ۴۶ سال دارد، ادامه داد: تعداد زیادی از همشهریان در این حادثه مجروح و ویلچر نشین شدند.
وی در خصوص چگونگی وقوع معلولیت خود گفت: در زمان وقوع زلزله برای بیدار کردن برادرهایم که در طبقه سوم خوابیده بودند، حرکت کردم، اما آوار روی سرم ریخت و زمان نجات من از زیر آوار به دلیل عدم رعایت اصول امدادرسانی قطع نخاع شدم و بعد از این که به بیمارستان منتقل شدم، پزشکان گفتند، که به دلیل کشیده شدن نخاعم قطع شده است، به همین دلیل برای فیزیوتراپی به کهریزک آمدم، در کهریزک به تمرین های فیزیوتراپی ادامه دادم، تا شاید بتوانم روزی راه بروم ولی هرگز نتوانستم روی پاهایم بایستم و راه رفتن را دیگر تجربه نکردم.
وی که در آسایشگاه کهریزک ازدواج کرده و تشکیل زندگی مشترک داده بود، گفت: عمده مشکلات من به عنوان یک معلول به مناسب نبودن فضای شهری و اماکن عمومی مربوط می شود، متاسفانه قوانین برای حضور یک معلول در شهر هیچ اجباری ایجاد نمی کند و فضاهای شهری مناسب سازی نشدند، دل تنگی یکی از مشکلات قشر معلول است، دلیل عمده آن هم دشواری حضور بیرون از محل آسایشگاه و محل زندگی است.
گلدسته ادامه داد: متاسفانه حتی یک خانه در این شهر برای معلولین مناسب نیست و گویی معلولان به طور کلی دیده نمی شوند، اگر روزی پای یک نفر بشکند، تا سالم شود، با مشکلات متعدد در خانه های شهر مواجه است و این سبک خانه سازی خودخواهانه است.
وی دلگیری و دل تنگی را حاصل مناسب نبودن اماکن شهری و نیز خانه ها در کشور دانست و گفت: خانه ها اصلا برای حضور معلولان مناسب نیست، برای رفتن به منزل خواهرم که در طبقه پنجم زندگی می کند، باید مرا تا ان طبقه کول کنند.
خودداری شهرداری ها از صدور پایان کار ساختمان های نامناسب برای معلولان
بی شک مهم ترین دغدغه معلولان جامعه وجود خانه هایی است، که برای معلولان استاندارد سازی شده باشند، دغدغه ای که علی رغم تصریح در ماده ۲ قانون جامع حمایت از معلولین در سال ۸۴ برطرف نشده است، در این ماده کلیه وزارتخانه ها، سازمان ها و مؤسسات و شرکت های دولتی و نهادهای عمومی و انقلابی موظف شده اند، در طراحی، تولید و احداث ساختمان ها و اماکن عمومی و معابر و وسایل خدماتی به نحوی عمل کنند، که امکان دسترسی و بهره مندی از آنها برای معلولان همچون افراد عادی فراهم شده و ساختمان ها و اماکن عمومی، ورزشی و تفریحی، معابر و وسایل خدماتی موجود در چهارچوب بودجه های مصوب سالانه نهادهای مذکور مناسب سازی شود.
جالب است بدانید، طبق تبصره ۲ ماده ۲ قانون جامع حمایت از معلولین «شهرداری ها موظفند از صدور پروانه احداث و یا پایان کار برای آن تعداد از ساختمان ها و اماکن عمومی و معابری که استاندارهای تخصصی مربوط به معلولین را رعایت نکرده باشند خودداری نمایند. » ، اما با وجود ابلاغ چنین قانونی در ۱۲ سال پیش، یک معلول بازمانده از زلزله اعتقاد دارد که « متاسفانه حتی یک خانه در این شهر برای معلولین مناسب نیست. »
با عمل به قانون جامع حمایت از معلولین فاصله داریم
به گفته حسین نحوی نژاد، معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی تعداد معلولان کشور را یک میلیون و ۳۰۰ هزار نفر است، که از این تعداد ۴۵۰ هزار نفر معلولیت جسمی - حرکتی دارند و این افراد نیازمند خدمات ویژه هستند.
وی در پاسخ به این سوال که چرا پس از گذشت ۱۲ سال از ابلاغ قانون جامع حمایت از معلولین، اقدامات انجام شده در خصوص مناسب سازی خانه ها و معابر چیزی نزدیک به صفر است، پاسخ داد: این که اقدامات انجام شده صفر است، را قبول ندارم، طبق اطلاعات جمع آوری شده تاکنون۳۰ درصد مناسب سازی محیط در بخش دولتی کشور انجام شده است. اما عمل به این قوانین و ورود داوطلبانه دستگاه‌ها برای مناسب سازی محیط فاصله داریم.
وی ادامه داد: متاسفانه قوانین حمایتی مرتبط با معلولان از ضمانت اجرایی کافی برخوردار نیست، البته در بازنگری های انجام شده در خصوص این قانون مجازات هایی برای مسئولانی در زمینه مناسب سازی مجموعه خود کوتاهی می کنند در نظر گرفته شده، که این بازنگری به صورت لایحه به مجلس رفته است.
باید منتظر ماند و دید، که چه زمانی مسئولان می خواهند بیش از پیش معلولان جامعه را دیده و جمعیت معابر را برای چیزی حودود یک درصد جمعیت جامعه مناسب کرده و رتبه نه چندان مناسب ایران در مناسب سازی معابر و مکان های عمومی در دنیا را بهبود بخشند.
منبع : مهر