با همین دست‌های کم‌توان به آرزوهایش چنگ زده و با پاهای بی‌حرکتش در مسیر موفقیت دویده است. حالا خودش را در یک قدمی رؤیاهایش می‌بیند، همین که نامش همه‌جا به‌عنوان یک دختر توانمند برده می‌شود برایش کافی است. «فاطمه بهمنی» که توان‌یاب جسمی حرکتی است، تمام 24 سال زندگی‌اش را روی صندلی چرخدار گذرانده. اما داستان فاطمه جز او یک قهرمان دیگر هم دارد؛ مادرش که همه جا کنار اوست و به قول فاطمه، مربی و تنها دوست صمیمی او هم هست. فاطمه بهمنی، قهرمانی رشته ورزشی بوچیا در آسیا را کسب کرده و این روزها عازم مسابقات کشوری است.
فهرســت افتخاراتش شما را مجاب می‌کند به احترامش بایستید و او را تشویق کنید. فاطمه بهمنی، دانشجوی کارشناسی ارشد رشته فن‌آوری و اطلاعات است. او دو دوره قهرمان کشوری رشته شطرنج شده و در رشته بوچیا قهرمانی آسیا و کشور را برای خودش رقم زده است. فاطمه را در مؤسسه رعد شهرک غرب می‌بینیم. مکانی که برای همه توانیابان شانسی برای بروز استعدادهایشان است.
فاطمه در نگاه اول خصوصیات اخلاقی‌اش را به نمایش می‌گذارد. دختری شاد، با انگیزه و قوی مقابل ما روی صندلی چرخدار نشسته و با لبخند از ما استقبال می‌کند. در گفت‌وگو با او متوجه می‌شویم 24 ساله است و در کلاس‌های زبان انگلیسی مؤسسه رعد شرکت می‌کند. می‌گوید: «13 سالم بود که با رشته ورزشی بوچیا آشنا شدم. بوچیا ورزشی برای معلولان حسی و حرکتی است که سختی‌های خودش را دارد. از سال 1393 عضو تیم‌ملی بوچیا شدم و در مسابقات مالزی توانستم مدال برنز کسب کنم. در مسابقات آسیای کره‌جنوبی هم شرکت و مقام چهارم را کسب کردم.»
اگر مادرم بود نتیجه بهتری می‌گرفتم
مادر فاطمه در تمام مسابقات به‌عنوان کمک فنی، کنار اوست. فاطمه و مادرش در زمان مسابقه با دیالوگ‌های کوتاه به خوبی متوجه حرف‌های یکدیگر می‌شوند. مثلاً وقتی فاطمه می‌گوید 5 تا چپ، یا دو تا بالا، معیاری است که تنها مادرش متوجه می‌شود و می‌تواند جهت‌ها را برایش تنظیم کند. وقتی حرف از مسابقات برون مرزی فاطمه می‌شود با حسرت می‌گوید: «اگر مادرم کنارم بود، حتماً نتیجه بهتری می‌گرفتم.» ادامه می‌دهد: «مادرم در این سال‌ها همراه فنی من بوده، آنقدر با هم هماهنگ شده‌ایم که بدون او نمی‌توانم خوب بازی کنم. هیچ‌کس به اندازه مادرم نمی‌تواند با من هماهنگ باشد.» حرف از مادرش که می‌شود فاطمه با اشتیاق تعریف می‌کند: «اگر من مثل خیلی از افرادی که دچار معلولیت هستند خانه‌نشین نشدم و اگر برای دستیابی به خواسته‌هایم تلاش می‌کنم، به‌خاطر حمایت پدر و مادرم است. آنها هیچ‌وقت بین من و خواهر و برادرهایم تفاوتی قائل نشدند. فقط به من می‌گفتند فرق تو با دیگران این است که برای رسیدن به اهدافت باید تلاش بیشتری کنی!»
پیدا کردن کار محال است
فاطمه بهمنی عادت ندارد از مشکلات گله کند اما به قول خودش گاهی از بی‌توجهی‌ها دلگیر می‌شود. او اشتغال برای افراد توان‌یاب را تقریباً غیر‌ممکن می‌داند و می‌گوید: «من تخصص‌های زیادی دارم. سال‌ها پشتیبان یک نرم‌افزار بوده‌‌ام و در رشته تحصیلی خودم تبحر دارم اما هرجا که می‌روم به‌خاطر وضعیت جسمی‌ام من را نمی‌پذیرند. الان 3 سال است که دنبال کار مناسب می‌گردم اما پیدا نمی‌کنم. وضعیت برای همه افراد مثل من به همین شکل است در صورتی که باید شغل‌های مناسب ما هم وجود داشته باشد.»
هزینه‌های ریز و درشتی که خانواده افراد توان‌یاب باید بپردازند هم یکی دیگر از مشکلاتی است که فاطمه را کلافه کرده. تعریف می‌کند: «همین ویلچر برقی که من استفاده می‌کنم 4میلیون تومان هزینه کرده‌ام. اگر الان بخواهم بخرم بالای 20 میلیون تومان است. هرچند ماه باید باتری ویلچر را عوض کنم و هزینه‌اش بسیار بالاست و اگر کوچک‌ترین آسیبی به ویلچر برسد تعمیر آن هزینه‌های هنگفتی دارد. حالا با همین ویلچر مجبور هستیم در خیابان‌هایی که مناسب‌سازی نشده حرکت کنیم. فکر می‌کنید در این خیابان‌ها چقدر ویلچر ما دوام می‌آورد؟ وضعیت برای معلولانی که ویلچر معمولی دارند به مراتب بدتر است.» او ادامه می‌دهد: «نه تنها شانس استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی را نداریم بلکه اکثر اداره‌های دولتی و حتی خصوصی به درستی برای افرادی مثل من مناسب‌سازی نشده است. محله شهرک غرب که در آن زندگی می‌کنم، با اینکه از منطقه‌های شمالی تهران است، اصلاً وضعیت خیابان‌هایش مناسب نیست.»
سرای محله تجریش برنامه‌های ویژه‌ای برای تندرستی اهالی تدارک دیده است
به ورزش گرای و سرافراز باش
اگر در این روزهای سرد زمستانی فعالیت‌های‌تان در فضای باز به کمترین مقدار خود رسیده و دیگر نمی‌توانید مثل سابق در بوستان‌های سرسبز پیاده‌روی کرده یا از ست‌های بدنسازی داخل پارک‌ها استفاده کنید، حتماً سری به سرای محله تجریش بزنید. این سرا که در میدان تجریش، ضلع جنوبی امامزاده صالح (ع)، طبقه نخست پارکینگ همت قرار دارد، این روزها در کنار همه برنامه‌های فرهنگی و هنری‌اش برنامه‌های ویژه‌ای برای ورزش و تندرستی اهالی نیز تدارک دیده است که می‌توانید با کمترین هزینه از آنها بهره‌مند شوید.
ایروبیک:
کلاس‌های ایروبیک این سرا روزهای زوج ساعت 8 تا 9 صبح برگزار می‌شود و همه بانوان علاقه‌مند به این ورزش هوازی می‌توانند با شماره 22718705 تماس بگیرند و در این کلاس ورزشی مفرح ثبت‌نام کنند.
پیلاتس:
پیلاتس برای بانوان ورزشکار روزهای زوج ساعت 9 تا 10 و روزهای فرد ساعت 8 تا 10 برگزار می‌شود.
برای‌تونیک:
باشگاه ورزشی سرای محله تجریش روزهای زوج ساعت 10 تا 11 و روزهای فرد ساعت 11:30 تا 12:30 پذیرای بانوان علاقه‌مند به رشته ورزشی برای‌تونیک است.
یوگا:
بانوان علاقه‌مند به ورزش یوگا می‌توانند روزهای دوشنبه و چهارشنبه ساعت 11:15 تا 12:30 به سرای محله تجریش بروند و در دوره آموزشی این ورزش جسمی و روانی شرکت کنند.
ایروفیت:
ایروفیت تلفیقی از ایروبیک و کار با دمبل است که روزهای فرد ساعت 10:20 تا 11:20 ویژه بانوان برگزار می‌شود.
بدنسازی:
بانوان برای استفاده از دستگاه‌های بدنسازی می‌توانند روزهای شنبه تا چهارشنبه ساعت 9 تا 18 و یکشنبه و سه‌شنبه ساعت 17 تا 18 به باشگاه بدنسازی سرای محله تجریش بروند.
شطرنج :
دوره آموزشی تخصصی شطرنج زیر نظر هیئت شطرنج شمیرانات، روزهای دوشنبه ساعت 17 تا 18:15 در سرای محله تجریش دایر است.
بالندگی توانیابان در «رعد»
سال 1363 بود که مجتمع آموزشی نیکوکاری رعد به‌عنوان سازمانی مردم‌نهاد برای حمایت از معلولان جسمی ـ حرکتی تأسیس شد و تا امروز بیش از 5هزار معلول در این بنیاد نیکوکاری از خدمات رایگان از جمله فیزیوتراپی، کاردرمانی، مددکاری و مشاوره بهره‌مند شده‌اند. اما آنچه وجه تمایز مجموعه رعد با دیگر بنیادهای نیکوکاری است همت مسئولان این NGO برای مهارت‌آموزی توانیابان و کسب استقلال اجتماعی آنهاست. مؤسسه رعد که در شهرک قدس، خیابان هرمزان، خیابان پیروزان جنوبی قرار دارد با برگزاری دوره‌های آموزشی مهارت‌های کار با رایانه از جمله فتوشاپ، تایپ سریع، طراحی وب، ICDL، اتوکد و... سعی دارد معلولان تحت پوشش را آماده ورود به بازار کار کند. نکته جالب درباره این مجتمع آموزشی نیکوکاری این است که از سال 1390 نخستین مرکز دانشگاهی ویژه توانیابان کشور نیز راه‌اندازی شد و معلولان تحت‌پوشش رعد می‌توانند در این دانشگاه درس بخوانند و در زمینه تحصیلی نیز بالنده شوند.