این مسابقه که از صبح روز جمعه 17 اسفند ماه آغاز و تا بعدازظهر همین روز ادامه پیدا کرد، در سالن زنده‌یاد نیکخواه بهرامی دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد و شرکت‌کننده‌ها در قالب ۱۶ تیم به رقابت پرداختند؛ 8 تیم را ورزشکاران داری معلولیت و 8 تیم دیگر را ورزشکاران المپیکی، پارالمپیکی، فعالان جامعه فناوری اطلاعات، هنرمندان و اعضای باشگاههای شناخته شده پایتخت تشکیل می‌دادند که در میان آنها، کیمیا علیزاده، برنده مدال طلای المپیک تکواندو، احسان روزبهانی بوکسور و برنده مدال برنز آسیا، فروغ عباسی اسکی‌باز طلایی آسیا، مریم زنبق قهرمان کانوپولو و کراس فیت و ده‌ها چهره شناخته شده دیگر حضور داشتند.
محمد رحیم دبیر انجمن بوچیا با بیان اینکه قریب به 20 سال است این رشته ورزشی به طور ویژه توسط افراد دارای معلولیت و ورزشکاران با‌همت گروه سی‌پی، در کشورمان دنبال می‌شود، کم‌کاری نهادهای مختلف را دلیل کمتر شناخته شدن ورزش بوچیا دانست، اما از آنجا که به توانمندی این گروه از جامعه ایمان دارد، بر این امید است که با تکرار چنین مسابقاتی و حضور افراد سالم در کنار جامعه معلولین، ورزش بوچیا و ورزشکارانی که آنرا دنبال می کنند بیشتر شناخته شوند.
وی در ادامه قاره آسیا را قدرت اول بوچیای جهان معرفی کرد و یادآور شد: « هر وقت بتوانیم با رشته ورزشی بوچیا در آسیا سری میان سرها بلند کنیم مطئن باشید که در جهان سربلند خواهیم بود، کما اینکه تا به این لحظه هم با برگزاری 5 دوره لیگ باشگاههای کشور، 12 دوره مسابقات قهرمانی کشور و کسب مدال های نقره و برنزآسیا، از این عنوان چندان دور نیستیم.»
بوچیا را می‌شود یک ورزش توپی نامید، چراکه در این رشته ورزشی هر گروه 6 توپ در اختیار دارند و بازی حول یک توپ سفید که هدف است و در ورزش بوچیا به آن « جک بال » می‌گویند آغاز می‌شود. طبق قوانین بازی ابتدا توپ سفید و به تناوب توپ‌های رنگی وارد زمین 6 در 12 و نیم متری می‌شوند. به تعداد توپ‌هایی که به توپ سفید نزدیک باشد فرد یا افراد امتیاز می‌گیرند که از مجموع این امتیازها نتیجه بازی مشخص می‌شود.
شاید این ورزش در ظاهر ساده به نظر برسد، اما اینطور نیست. تمرکز، صبر و دقت رموز اصلی موفقیت در بوچیا هستند، اما اکثر شرکت‌کنندگان در مسابقه امروز از این فاکتورهای اساسی دور بودند. کیمیا علیزاده با تایید این نکته گفت: « اصلا فکرش را نمی‌کردم مسابقه تا این حد سخت باشد. ظاهر ورزش ساده است، اما واقعیت این است که قرعه ما به تیمی خورد که سال قبل قهرمان شده بود و با نتیجه بد به تمرکز و دقت بالایی که داشتند باختیم.
این دوستان که معلولیت جسمی دارند، با انگیزه و شوقی مثال زدنی بازی کردند و برای ما کری می‌خواندند و می‌گفتند " المپییکی هستید که هستید، ما شما را می‌بریم " همین‌طور هم شد و من، همسرم، احسان روزبهانی و فروغ عباسی علی‌رغم تلاش‌مان نتوانستیم شکست‌شان بدهیم. ای کاش چنین مسابقاتی تکرار شود تا آن دسته از افراد دارای معلولیت که انگیزه حضور در جمع را ندارند، به این نتیجه برسند که زندگی هنوز تمام نشده و وقتی مانعی سر راه‌شان وجود داشته‌باشد می‌توانند از در دیگری وارد شوند و زندگی‌شان را پرهیجان کنند. »
احسان روزبهانی هم که با این گروه از جامعه بیگانه نیست و از روحیات و توانایی‌هایشان باخبر است، علت حضورش در این مسابقه را دعوت یکی از دوستان قدیمی‌اش دانست و افزود: « قبل از اینکه بیایم نمی‌دانستم موضوع از چه قرار است اما الان کلی خوشحال هستم. خیلی به من خوش گذشت. اول فکر می‌کردم بازی آسانی باشد اما باید این را بگویم که به ما این بچه ها باختیم. به نظر من همه باید بدانند که افراد دارای معلولیتتوانایی جسمی و ذهنی بالایی دارند؛ ما که قهرمان هستیم و این همه تمرین می‌کنیم مغلوب تمرکز ذهنی این بچه‌ها شدیم. با این حال به ما بازنده ها هم مدال دادند که من این مدال ارزشمند را کنار همه مدال‌هایی که تا به امروز گرفته‌ام می‌گذارم تا این تجربه را فراموش نکنم.»
• سفیران 11 ایران
هدف کمپین 11 ایران – برگزار کننده جام سفیران 11 ایران به نشانه11 درصد از افراد جامعه که دارای معلولیت هستند - باشگاه رعد و دوستانی که امروز در کنار انجمن بوچیا حضور پیدا کردند کمک به شناخته‌تر شدن این ورزش و افرادی است که به‌رغم محدودیت‌های جسمی، توانایی ذهنی بالایی دارند چراکه ورزش بوچیا در زندگی این افراد به یک انقلاب می‌ماند و باعث شده کسانی که خدمات‌گیرنده بودند و بدون همراهی خانواده و اطرافیان نمی‌توانستند کاری انجام دهند، امروز در کسوت یک ورزشکار حاضر شوند، لباس ملی به تن کنند و برای کسانی که انگیزه زندگی را از دست داد‌ه‌اند امیدآفرین باشند.
فاطمه بهمنی یکی از این افراد است که از 10 سال قبل بوچیا کار می‌کند و این رشته ورزشی را عاملی برای افزایش اعتماد به نفسش می‌داند؛ « بوچیا به من کمک کرد با اینکه روی ویلچر می‌نشینم و به راحتی از پس خیلی کارها بر نمی‌آیم، جرات حضور در جمع را پیدا کنم. سال 2013 که مدال برنز مسابقات مالزی را به‌دست آوردم، یا امروز که بدون استرس در مقابل احسان روزبهانی و کیمیا علیزاده بازی کردم از همین جرات ناشی می‌شود. من مدام تمرین می‌کنم، آمادگی کامل دارم و باعث افتخارم است که با قهرمان های کشورم مسابقه دادم و پیروز شدم .»
امیر شیرزادی هم که تا توانست برای احسان روزبهانی کری خواند، جو مسابقه را عالی، اما توجه مسئولین را تاسف‌بار خواند و گفت: « درست است که ما امروز قهرمان‌های کشور و ورزشکاران شناخته‌شده را بردیم اما چه فایده که این موفقیت‌ها نگاه مسئولین را به سمت ما بر نمی‌گرداند. خود من با لیسانس حسابداری بیکار هستم چون روی ویلچر می‌نشینم و چند دقیقه طول می‌کشد تا بتوانم یک جمله را بگویم، ولی اینکه من با این همه محدودیت جسمی و رفاهی توانسته‌ام درس بخوانم و رزشکار موفقی بشوم به چشم نمی‌آید. »
وحید رجبلو و محسن گودرزی هم که دیگر ویلچرنشین‌های این مسابقه بودند تمرکز و دقت را مهم‌ترین دلیل‌شان برای پیشی گرفتن از کیمیا علیزاده، احسان روزبهانی و بقیه افرادی دانستند که در 8 تیم افراد بدون معلولیت حضور داشتند. این دو ورزشکار هم مثل بقیه هم تیمی‌هایشان امیدوارند روزی برسد که معلولیت به اندازه تفاوت در رنگ چشم، قد و ظاهر افراد، عادی شود و جامعه دارای معلولیت بتوانند بدون دغدغه در اجتماع حاضر شوند تا توانمندی‌ها و استعدادهایشان را بروز دهند و کمک کنند از ورزشی مثل بوچیا بیشتر و بیشتر بشنویم.