گرگان مناسب زندگی معلولان نیست/نیازمند حمایت پلیس برای تردد هستیم

یک نگاهش به معابر است و یک نگاهش به ساختمان های عمومی و خصوصی. می گوید «کوچکترین چاله ای در خیابان برای ما حکم مانعی بزرگ را دارد، گرگان پر از موانع است و شهری مناسب زندگی معلولان نیست.» این ها تنها بخشی از گفتگوی دو ساعته ما با احمدرضا عامریان، فعال اجتماعی و از معلولان ضایعه نخاعی گلستان است.

بسیاری او را زبان گویای معلولان استان می دانند. عامریان دو سال متوالی عنوان جوان برتر استان را به خود اختصاص داده و تلاش های بسیاری کرده تا مشکلات جامعه معلولان به گوش مسئولان برسد. در همین رابطه با او به گفتگو نشستیم.

* چه شد که دچار معلولیت شدید؟

سال ۸۲ بر اثر افتادن یک در بزرگ آهنی که اتفاقا در این حادثه، شهرداری مقصر بود دچار معلولیت شدم. به خاطر ندانم کاری اعضای خدمات شهری این اتفاق برای من افتاد و ۱۶ سال است که نام معلول روی من گذاشته شده است.

من از این اتفاق ناراضی نیستم به قول یکی از دوستان اگر این اتفاق نمی افتاد شاید نمیتوانستم به جامعه معلولین خدمت کنم. جامعه ای که هیچوقت دیده نشده و در واقع من سعی کردم زبان گویای این افراد باشم.

 * اگر شما نبودید خیلی از اتفاقات در حوزه معلولین در شهر گرگان رخ نمی داد چون به نظر می رسد مسئولان اعتقادی به پیگیری این مسائل ندارند.

باید جایی اهرم فشار باشد تا کارها از جانب مسئولان انجام شود. من همیشه به تمام مدیران کشور و هرجا که در مورد معلولین صحبت شد، گفتم که امیدارم هیچ یک از مسئولان پیر نشوند، زیرا همین افراد در هنگام پیری نمی توانند به ادارات مراجعه کنند و حتی امیدوارم پای آن ها نیز بطور موقت نشکند.

* منظورتان مناسب سازی ساختمان های اداری برای معلولین است؟

این مناسب سازی ها فقط به نام معلولین تمام می شود ولی در واقع خیلی از اقشار کم توان، برای استفاده از این ساختمان ها دچار مشکل می شوند. خانم های باردار، مادرانی که از کالسکه استفاده می کنند، سالمندان و یا افرادی که برای مدتی دچار شکستگی پا می شوند برای رفت و آمد در این ساختمان ها دچار مشکل می شوند.

 *مشکلات سطح شهر برای معلولان به چه صورت است؟

در سطح شهر برای جلوگیری از عبور موتور سیکلت‌ها موانعی ایجاد شدند که این موانع برای ما بسیار مشکل ساز است. مثلا در بلوار ناهار خوران در پیاده روها موانعی ایجاد کردند که موتور سیکلت ها وارد نشوند، موتور سواران از خیابان عبور می کنند و باز وارد پیاده رو می شوند اما من که معلول هستم نمی توانم از این موانع عبور کنم.

*این تجهیزات ایجاد شده در پیاده رو ها برای عبور معلولین استاندارد نیست؟

استاندارد هستند اما بیشتر رفع تکلیف است تا انجام وظیفه، زیرا هیچگاه از معلولین نپرسیدید که آیا مشکلی برای عبور از این موانع دارید یا نه؟ بطور مثال بالا تنه من در این موانع گیر می کند. ما بارها اعتراض کردیم و گفتند که این اشکال را جمع می کنند اما این پول، از بیت المال است اگر جای دیگری استفاده شود باز هم برای معلولان مشکل ساز خواهد بود و مجبورند آن هارا دور بیاندازند. افسرهای پلیس راهور بارها ما را جریمه کردند اما هیچ گاه افرادی که در جایگاه معلولین پارک می‌کنند را جریمه نمی‌کنند

*تردد معلولین در کدام نقاط کلیدی شهر مشکل تر است؟

با معرفی نماینده از طرف معلولین به استانداری، برای پیگیری موضوعات در شهرستان های مختلف استان از سال ۹۰ که مناسب سازی ها شروع شد و تمام خیابان های شهر گرگان تقریبا سنگ فرش شدند و در این زمینه کار خیلی بزرگی انجام شده است.

الان با پیگیری‌های انجام شده اوضاع خیلی بهتر شده ولی هنوز مدیران قلبا به مناسب سازی اعتقاد ندارند و تنها جهت رفع تکلیف آن را انجام می دهند. در بعضی از مناطق ما نمی توانیم از پل عابر پیاده استفاده کنیم زیرا یا پله دارند و یا آسانسور ندارد اگر هم دارد آسانسور یا خراب است و یا قبل از آن چند پله دارد، این موارد تماما برای معلولین مانع است، در شهرستان پل های هوایی مخصوص معلولین نداریم به طور مثال در فلکه شهرداری باعث ترافیک می‌شویم زیرا مجبوریم از عرض خیابان رد شویم زیرا پله برقی ها نیز غیر قابل استفاده برای معلولین هستند. البته شهردار جدید بسیار در این قضیه پیگیر بودند و ما شاهد تغییرات زیادی نسبت به چند سال قبل بودیم.

در یک طرح انجام شده توسط یک مهندس در گرگان، مسیری را که از سمت اداره کل بهزیستی شروع شد تا میدان شهرداری و بعد از آن تا میدان ولیعصر بررسی کردند و ۱۰۰ نقطه شناسایی شد که تردد از آن برای معلولین سخت است، هنگامی که من به این طرح وارد شدم در همین مسیر این ۱۰۰ نقطه به ۵۰۰ نقطه افزایش یافت، زیرا نگاه یک شخص ویلچری با شخصی که حتی عصا دارد متفاوت است. حتی دو سانتیمتر هم برای من که ویلچر دارم یک مانع است.

*چه مشکلاتی در زمینه ناوگان حمل و نقل دارید؟

سال ها است افرادی که ضایعه نخاعی دارند یا به صورت مادرزادی معلول جسمی و حرکتی هستند نمی توانند از ناوگان شهری استفاده کنند. انجمن معلولین از دوره شهردار قبلی به مدت سه سال اعتراض کرد که اتوبوس های شهری برای معلولان مناسب سازی شوند، اعضای شورای جدید و  شهردار پیگیری‌های زیادی انجام دادند که اتوبوس های جدید خریداری شود و معلولین بتوانند از آن ها استفاده کنند. از ۲۰ دستگاه اتوبوس خریداری شده که مناسب معلولین است رونمایی شد اما هنوز جایگاه اتوبوس مناسب معلولین در سطح شهر نداریم.

یکی از مشکلات ما سفر کردن است. این اتوبوس ها برای ما مناسب سازی نشدند و ما باید رانندگان اتوبوس را راضی کنیم، زیرا ویلچر هزینه بار اضافی دارد. البته بسیاری از رانندگان هزینه را از افراد معلول دریافت نمی کنند.

مشکل دیگر تاکسی ها هستند؛ هیچ تاکسی افرادی که ویلچر دارند را سوار نمی کند. در حالت عادی تاکسی باید باربند داشته باشد در غیر این صوت صندوق عقب ناخودآگاه باز می‌ماند. اما چون دوربین ها ماشین ها را جریمه می‌کند تاکسی ها را سوار نمی کنند؛ می توان افسر را قانع کرد اما دوربین ها مشکل ساز هستند این موضوع را به شهردار اطلاع دادیم و قرار شد به شورای ترافیک در این مورد نامه بزند، این کار انجام شد اما هنوز جواب ندادند.

یکی از موانع اصلی ما پلیس راهور است. افسرهای پلیس راهور بارها ما را جریمه کردند اما هیچ گاه افرادی که در جایگاه معلولین پارک می‌کنند را جریمه نمی‌کنند. هرچند که اجازه حمل با جرثقیل دارند اما جریمه ای صورت نمی‌گیرد، ما می‌خواهیم قانونی ایجاد شود که اگر کسی در جایگاه معلولین پارک کرد جریمه شود.

 در تمام کشورهای پیشرفته دنیا حتی اگر پارک دوبل انجام شود جایگاه معلولین خالی است اما در کشور ما، در استان ما و در شهر ما این قضیه فرهنگ‌سازی نشده است.

منبع : مهر