حکایت عصای سفید و سدمعبر با موتورسیکلت

«پیاده‌رو» همانطور که از نامش پیداست به قسمتی از دو طرف راه یا خیابان یا کوچه که فقط گذرگاه عابران پیاده است، اطلاق می‌شود؛ این واژه در مقابل سواره‌رو، به معنی قسمت میانی رهگذر یا خیابان قرار دارد؛ پیاده‌روها بر اساس تعریف و کاربرد آن باید محلی امن برای تردد افراد پیاده باشد.

این معنا،‌ تعریفی مشخص از کارکرد پیاده‌رو است و نشان می‌دهد که تردد و پارک وسیله نقلیه در آن ممنوع است؛ «موتور سیکلت» در لغت‌نامه دهخدا به عنوان یک کلمه فرانسوی درج شده و به معنای وسیله نقلیه‌ای با دو چرخ شبیه دوچرخه بوده که در بدنه آن موتوری تعبیه شده است و به کمک آن حرکت کند.

«عصای سفید» هم یکی از عناصر اصلی فعالیت نابینایان است؛ این عصای بلند سفید رنگ بعد از جنگ جهانی دوم به عنوان یک وسیله کمک‌حرکتی برای نابینایان ابداع شد؛ فرد نابینا یا کم‌بینا عصا را به ‌صورت قوس مانند حرکت می‌دهد و آهسته با نوک آن ضربه‌هایی بر زمین می‌زند؛ این عصای بلند به فرد امکان می‌دهد تا موانع و تغییراتی را که بر سر راهش وجود دارد را تشخیص دهد.

عبارت‌های فوق، در بیشتر موارد به تعریف نیازی ندارد و همه افراد با مفهوم آنها آشنا هستند اما وقتی خانم جوان نابینا می‌خواهد از پیاده‌رویی عبور کند که چند موتور سیکلت در آن پارک شده و با موتور برخورد می‌کند، همراهی و در کنار هم بودن آنها معنا می‌یابد.

ماجرا چیست؟
خودروها در کنار پیاده‌رو و پشت هم صف کشیده و رانندگان منتظر هستند تا به پمپ بنزین وارد شوند که ناگهان صدای فریاد بانویی بلند می‌شود؛ به پیاده‌رو که می‌رویم، بانوی عصا به دست روی زمین افتاده است؛ گویا در هنگام حرکت با موتورسیکلت پارک شده در پیاده‌رو برخورد کرده و نقش زمین شده است.

شاهدان ماجرا تلاش دارند به خانم جوان کمک کنند اما او کمکی نمی‌پذیرد؛ بر می‌خیزد؛ با دردی که در کمر و پهلویش دارد، به راهش ادامه می‌دهد و می‌رود؛ با خود زمزمه می‌کند «ما عادت کرده‌ایم».

بانوی جوان در حالی شاهدان ماجرا را ترک می‌کند که همگان از حادثه پیش آمده متاسف هستند.

دسترسی همگانی پیاده‌روها
دسترسی همگانی یکی از ویژگی‌های یک پیاده‌رو است؛‌ این به آن معناست که همه افرادی که قصد دارند در پیاده رو حرکت کنند، بتوانند به راحتی از آن عبور کنند.

پیاده‌رو به عنوان فضایی عمومی باید در دسترس طیف گسترده‌ای از کاربران باشد؛ از جمله افراد با محدودیت های حرکتی، این به معنای طراحی فضاهایی است که به افراد روی ویلچیر، با عصا، زنان باردار، افراد سالمند و سایر افراد با نیازهای حرکتی خاص خدمات بدهند.

آمار نابینایان

سال گذشته به مناسبت روز 23 مهرماه و روز عصای سفید، «سید فرزاد محمدی» رئیس وقت اداره سلامت چشم و پیشگیری از نابینایی وزارت بهداشت ‌گفته بود، بر اساس تخمین­‌ها ۳۰ هزار کودک کم‌بینا و هفت هزار و ۵۰۰ کودک نابینا در کشور وجود دارد.
وی، جمعیت نابینایان بالای ۵۰ سال ایران را حدود ۸۰ هزار نفر اعلام کرده بود و توجه به این آمار بیانگر شرمساری راکبانی است که موتور سیکلت خود را در پیاده رو پارک می کنند.

منبع: ایرنا